The Endemol and Shine brand names are gradually being removed through the back door.
It is now clear to everyone that the media world is fundamentally changing. The corona crisis deepens this development, because traditional television is increasingly coming under pressure from streaming video. It is nice to see how new brand names pop up left and right. We are now used to Google, YouTube, Facebook and all other digital giants, but many of those names are barely 10 years old. What is interesting is how traditional media companies are re-profiling themselves by choosing new names: new SVOD initiatives seldom have the name of the "old" parent company anymore.
RTL was the first to do this through the acquisition of Videoland, but that was still a coincidence because the name came along with an acquisition. Furthermore, new (marketing) thinking has taken hold everywhere, especially in the field of streaming services. ProSieben and Discovery launched Joyn, VTM and Telenet are coming with Streamz, the BBC and RTL have been back with Britbox a few years ago and Peacock, the new streaming service of mega company Comcast, is currently being launched.
However, it is also interesting that old brand names are going under. Who did not know Endemol and Shine? Endemol was the personification of the rise of the international television production companies. The company grew through a sophisticated global acquisition strategy. The companies that were taken over were almost immediately renamed Endemol: Endemol Italia originally saw the light of day under the name Aran, Endemol France as AFP and I can go on and on. Liz Murdoch's Shine grew more independently and opted for the Shine brand name in all countries where it invested. 21st Century Fox was a household name in film production and was also active in television. With sales of more than $ 20 billion, it was one of the majors that ruled the international media world.
All these illustrious names of yesteryear are thrown away by the new owners of these companies. After the takeover of Endemol and Shine (which has now become a single brand name), Banijay immediately decided to continue using the Banijay name. No half-hearted measures here, but equal clarity: the Endemol and Shine brand names are gradually being removed through the back door. Disney is going to do exactly the same with 21st Century Fox: the name Fox will be radically removed and it will also be a matter of time that channels that still carry the Fox name (especially the sports channels) will be renamed.
The major changes in the media world can also be seen in the brand names. Iconic brands are disappearing, new brand names are taking their place. The next phase is already coming: in the fight against the American streaming platforms, national media companies should be able to merge, as I mentioned in my previous column
Vele collega’s uit de televisiewereld bezoeken jaarlijks een beurs of een evenement. MIP en MIPCOM in Cannes mogen zich elk jaar verheugen in een hele schare content hungry Nederlanders. NAB en IBC bieden daarnaast de meer in technologie geïnteresseerden een platform om zich te informeren. Een klein groepje, je zou haast zeggen de ‘digitale avant-garde’, richt zich al een aantal jaren op South-by-SouthWest, kortweg SXSW genoemd, een aansprekende conferentie annex festival in Austin, Texas. Oege Boonstra doet verslag voor BM.
SXSW begon jaren terug als muziekfestival, verbreedde dat al spoedig naar film en heeft daarnaast een succesvolle digitale component ontwikkeld. De ‘interactieve’ conferentie is uitgegroeid tot een massaal Tech-evenement met honderden kleine en grote presentaties, panels, interviews en optredens. Alumni Roeland Stekelenburg en Erwin Blom kunnen met genoegen verhalen van de introductie van Twitter, de presentatie van Elon Musk en ga zo maar door.
De beurs werd dit jaar na twee noodgedwongen online evenementen weer live in Austin georganiseerd. Het kostte niet veel moeite om te besluiten een keer mee te gaan: als je inspiratie zoekt of de laatste trends op het gebied van media-innovatie wilt ontdekken is dit the place to be. Wie wil er niet geïnformeerd worden over de laatste Tech-ontwikkelingen door professor Amy Webb of de trends gepresenteerd krijgen door hoogleraar Scott Gallaway? De tien ‘non-obvious trends’ van Rahit Barghawa waren ook een feest om naar te luisteren. Het legendarische vakblad Variety heeft een researchafdeling opgezet en kwam met een reeks opmerkelijke data en analyses. En aan het einde volgde nog het optreden van een ware legende, waarover later meer.
Vrijgevig
Amy Webb verraste een volgepakte zaal met haar laatste rapport over Tech trends. Ze richtte het Future Today Institute op en is zo vrijgevig alle onderzoeken van haar instituut online te zetten. In een onvoorstelbaar tempo kwamen de laatste inzichten over Artifical Intelligence, de Metaverse (hét onderwerp op deze SXSW) en Synthetic Biology voorbij. Haar overzicht van de ontwikkelingen op het gebied van AI maakten wel duidelijk dat ons allen nog heel wat gebruikersgemak te wachten staat.
‘Facial recognition’ gaat wellicht vervangen worden door ‘Heartbeat recognition’ en ook op het gebied van ‘search’ staat ons nog een revolutie te wachten. Daarnaast legde ze kordaat uit hoe de brug gaat worden geslagen tussen de reële en de virtuele wereld in de Metaverse. Op het terrein van Synthetic Biology kwam ze met een reeks projecten die nu al in voorbereiding zijn op universiteiten en onderzoeksinstellingen: van synthetisch DNA tot kunstmatig gekweekt kippenvlees.
Ook op het gebied van
‘search’ staat ons nog
een revolutie te wachten
Immers, bij de Super Bowl consumeren Amerikaanse 75 miljoen kippen en dan moet je productiviteit opvoeren. Amy vindt dit ook afkeurenswaardig, maar wie geïnteresseerd is in haar technologie trends: op deze site is een rijkdom aan informatie te downloaden.
Scott Gallaway kreeg de lachers op de hand met zijn Provocative Predictions. Hij raadde een eveneens volle zaal twee jaar terug aan aandelen Tesla direct van de hand te doen. Wie dat heeft gedaan, heeft sindsdien een verzeventienvoudiging (!) van de waarde gemist. Hij liet zich door deze kleine tegenslag niet uit het veld slaan en kwam met een reeks aan provocatieve voorspellingen: Apple wordt de winnaar in de Metaverse, Facebook’s Mark Zuckerberg gaat ondanks de nieuwe naamgeving van zijn bedrijf (Meta) deze slag missen en Poetin gaat alle huidige oligarchen laten vallen om een nieuwe generatie van dit soort personen op te bouwen.
Variety+
Als je nog geïnteresseerd bent in toekomstige investeringen: kies voor sportrechten, mediabedrijven en luxegoederen. Dit zijn de ‘brands’ die in de toekomstige economie van grote waarde zullen blijken te zijn. Wie deze provocatieve denker wil volgen: meld je hier aan.
Variety+, het onderzoek platform van dit vermaarde vakblad, kwam ook met een rijke verzameling analyses. Zo maar een paar opmerkelijke inzichten van analisten Andrew Wallenstein en Gavin Bridge:
– De wereldwijde content spend is in de laatste twee jaar met 61% (!) gestegen, and that’s a fact. We leven dus echt in ‘The Golden Age of Content’: als content providers het nu niet maken doen ze het waarschijnlijk nooit meer;
– Betaaltelevisie gaat het de komende jaren nog moeilijker krijgen en kan alleen overleven door excessief te investeren in sportrechten, waarvan de waarde in de komende jaren weer fors zal toenemen;
– De Box Office doctrine van de majors gaat ook na corona teloor. Het ’90 dagen bioscoop window’ gaat op de schop. Het verdwijnt of gaat naar maximaal 45 dagen;
– Themaparken komen er na de ellende van de afgelopen twee jaar weer helemaal bovenop. Goed nieuws voor de Efteling;
– De Metaverse is alleen maar een hype en gaat als web 3.0 versie niet mainstream worden.
Wie geïnteresseerd is in de slides van deze geweldige presentatie moet mij maar even een mail sturen: oege@3rivers.nl Dat laatste punt was wel zeer opmerkelijk, gezien het feit dat Facebook zo fundamenteel inzet op de Metaverse. Velen zien dat anders en daarom deze korte verhandeling over deze ook voor de media zo fundamentele ontwikkeling.
Exploderen
Zoals hierboven vermeld, als er één begrip op deze SXSW in ieders mond lag is het wel de Metaverse. Sinds Mark Zuckerberg zijn bedrijf Meta ging noemen, werd het begrip pas echt ‘hot’. Want als ‘de Zuck’ zich er tegenaan gaat bemoeien, zal het wel iets heel bijzonders zijn. Aldus geschiedde op de SXSW-conferentie, het aantal bijeenkomsten dat over de Metaverse ging explodeerde.
Maar wat is dat nou eigenlijk, die Metaverse? Een belevingswereld waar je toetreedt door het dragen van een Oculus? Een nieuwe game-omgeving, die je gewoon met je toetsenbord en muis tot werkelijkheid laat komen? Een virtuele wereld met eindeloze mogelijkheden? Of is het gewoon een nieuwe versie van die innovatie uit 2003, Second Life? En is er maar één Metaverse, of zijn er verschillende?
Is er maar één
Metaverse, of
zijn er verschillende?
Vele deskundigen braken zich het hoofd over de materie en ook Zuckerberg, die via een videoverbinding communiceerde, had er natuurlijk een mening over. De gemeenschappelijke noemer was toch wel dat het om een nieuwe versie van internet gaat, waar mensen elkaar op een andere manier gaan ontmoeten. Een omgeving waar je je creativiteit ongebreideld kunt botvieren en waar alles mogelijk is, bijvoorbeeld door naast Zuckerberg te gaan wonen door een stukje grond in zijn buurt te kopen.
Dat onroerend goed koop je met crypto ’s en registreer je met NFT’s. O ja, en als je de Metaverse binnen wilt gaan, moet je eerst wel even een Avatar aanmaken. Of, als het kan, maar gewoon een aantal, dan kan je variëren in welke gedaante je in de Metaverse wilt bewegen.
Dominant
Zuckerberg heeft natuurlijk maar één gedachte: hij wil dé versie van de Metaverse gaan bouwen, zoals hij net als bij sociale netwerken de dominante partij gaat worden. Met Facebook is hij afhankelijk van advertentie-inkomsten (98% van Facebook’s inkomsten bestaan uit advertenties), in ‘zijn’ Metaverse kan hij echter fors gaan verdienen aan fysieke producten (à la Amazon) of applicaties (à la Apple). Voilà, Facebook’s afhankelijkheid van advertenties in één keer opgelost!
Maar er zijn meer kapers op de kust. Het bedrijf Sandbox heeft al een Metaverse operationeel en verleidde rapper Snoop Dogg alvast een mansion te bouwen in hun Metaverse. Kunnen de fans lekker naast hem een plot aanschaffen met crypto’s. En ook topmerken als Adidas en Gucci investeren kennelijk in deze Metaverse. De avatars zien er nog een beetje klungelig uit, maar in ieder geval krijg je het gevoel dat Facebook hier niet een ‘free ride’ gaat krijgen.
Vraag is wie hier nu allemaal op zit te wachten. Het geheim zit hem misschien in de droge constatering van één van de vele deskundigen, professor Charlie Fink: in de Metaverse moet je vooral kunnen doen wat je niet kunt in de echte wereld. Misschien kan ik dan toch die hike in de Himalaya doen…
Tegengeluid
SXSW werd lange tijd gedomineerd door Tech-optimisten. En laten we ook wel zijn: muziek luisteren heeft een enorme diepte gekregen door de recommendation engines van de muziekstreamers als Spotify, televisie heeft een nieuwe dimensie gekregen door de activiteiten van de videostreamers zoals Netflix, Uber vergemakkelijkt transport en welke wielrenner kan nog zonder Strava?
Maar de keerzijde van sociale media werd tijdens SXSW ook belicht: Nobelprijswinnaar Maria Ressa, die eenzaam vecht tegen de Filipijnse dictator Duarte, mocht haar land niet uit en moest daarom via een videoverbinding haar scherpe kritiek op sociale media ventileren. De ongeremde werking van algoritmen werkt desinformatie in de hand en holt democratieën uit. Reisgenoten Gerard Dielessen en Roeland Stekelenburg besloten ter plekke in Austin hun presentie op Facebook te beëindigen. Daarmee werd misschien ook en nieuwe trend zichtbaar: mensen gaan ‘ontdigitaliseren’ als platforms geen gepaste maatregelen nemen tegen uitwassen.
De opvolger van
Paul Verhoeven
dient zich aan…
Hollands glorie en slotact
Het Filmfestival werd opgeluisterd door een aantal wereldpremières. Eén daarvan had een Hollands tintje, want regisseur Halina Reijn was het stralende middelpunt van de vertoning van Bodies, Bodies, Bodies. Een ‘film noir’ over een reeks moorden in een kleine groep mensen in een afgelegen Amerikaanse villa met een wel heel verrassende twist aan het eind. Het Amerikaanse publiek vermaakte zich enorm, was zeer luid en beloonde de steeds Amerikaanser wordende Halina met een ovationeel applaus. De opvolger van Paul Verhoeven dient zich aan…
SXSW werd afgesloten zoals het hoort: met een knalfuif. Het Muziekfestival, de oorsprong van SXSW, was al een aantal dagen bezig en gaf veel jong talent, dé bands van de tweede helft van de jaren 20, een prachtig podium. Daarna kwam echter het grote werk: Dolly Parton gaf acte de présence, geheel volgens de doctrine van SXSW met de launch van Dollyverse, haar versie van de Metaverse. Enthousiast geïntroduceerd door een blockchainbedrijf konden de festivalgangers NFT’s van haar nieuwe album kopen met cryptovaluta. Gelukkig ging het gewoon om de muziek en gaf de 76-jarige Dolly een knallend concert.
Haar opmerking tijdens een iets te lang interview (“fortunately my husband was making advances to a very attractive lady in the bank office, which inspired me to create the song Joline and made me some money”) verbrak het mysterie van de Metaverse: ook hier gaat het gewoon om geld verdienen…
Als er één begrip op deze SXSW in ieders mond ligt is het wel de Metaverse. Sinds Mark Zuckerberg zijn bedrijf Meta ging noemen werd het begrip pas echt ‘hot’: want als de Zuck zich er tegenaan gaat bemoeien zal het wel iets heel bijzonders zijn. Aldus geschiedde op de SXSW-conferentie, het aantal bijeenkomsten dat over de Metaverse ging explodeerde. Gisteren had ik het genoegen vrijwel de gehele dag me over de Metaverse te laten briefen, compleet met, aan het einde van de dag, een ‘immersive experience’.
Maar wat is dat nou eigenlijk, die Metaverse? Een belevingswereld waar je intreedt door het dragen van een Oculus? Een nieuwe game omgeving, die je gewoon met je toetsenbord en muis tot werkelijkheid laat komen? Een virtuele wereld met eindeloze mogelijkheden? Of is het gewoon een nieuwe versie van die innovatie uit 2003, Second Life? En is er maar één Metaverse, of zijn er verschillende?
Vele deskundigen braken zich het hoofd over de materie en ook de Zuck had er natuurlijk een mening over. De gemeenschappelijke noemer was toch wel dat het om een nieuwe versie van het Internet gaat, waar mensen elkaar op een nieuwe manier gaan ontmoeten. Een omgeving waar je je creativiteit ongebreideld kunt botvieren en waar alles mogelijk is, bijvoorbeeld de buurman van de Zuck te worden door een stukje grond in zijn buurt te kopen. Dat ontroerend goed koop je met crypto’s en registreer je met NFT’s. O ja, en als je de Metaverse binnen wilt gaan moet je eerst wel even een Avatar aanmaken. Of, als het kan, maar gewoon een aantal, dan kan je variëren in welke gedaante je in de Metaverse kunt bewegen.
De Zuck heeft natuurlijk maar één gedachte: hij wil dé versie van de Metaverse gaan bouwen, zoals hij net als bij sociale netwerken de dominante partij gaat worden. Met Facebook is hij afhankelijk van advertentie-inkomsten (98 % van Facebook’s inkomsten bestaan uit advertenties), in ‘zijn’ Metaverse kan hij echter fors gaan verdienen aan fysieke producten (à la Amazon) of applicaties (à la Apple). Voilà, Facebook ‘s afhankelijkheid van advertenties in één keer opgelost!
Maar er zijn meer kapers op de kust. Het bedrijf Sandbox heeft al een Metaverse operationeel en verleidde rapper Snoop Dogg alvast een mansion te bouwen in hun Metaverse. Kunnen de fans lekker naast hem een plot aanschaffen met crypto’s. En ook topmerken als Adidas en Gucci investeren kennelijk in deze Metaverse. De avatars zien er nog een beetje klungelig uit, maar in ieder geval krijg je het gevoel dat Facebook hier niet een ‘free’ ride gaat krijgen.
Vraag is wie hier nu allemaal op zit te wachten. Het geheim zit hem misschien in de droge constatering van één van de vele deskundigen, professor Charlie Fink: in de Metaverse moet je vooral kunnen doen wat je niet kunt in de echte wereld. Misschien kan ik dan toch die hike in de Himalaya doen!
One of the biggest threats to media organizations is the churn rate, the extent to which consumers end their relationship with a media company. For years, the term was only used in pay-TV, but lately it can be seen in a much broader context. It is the silent killer behind the performance of media companies: after all, everyone likes to report a growing customer base and then churn is the big enemy.
A special form of churn is the decreasing viewing time of linear television. We know of course that viewing time of the traditional consumer is decreasing, a deadly development for 'ordinary' linear television. The biggest danger is that there are also few new viewers, because young people turn away from television. The rinsing is getting thinner and thinner. Broadcasters therefore started developing on-demand initiatives a long time ago. But for the time being, commercial broadcasters are still enjoying the enormous recovery of the advertising market. And as it goes, that reduces the urgency to change quickly.
Distribution companies must deal with churn too. They give this phenomenon the name cord cutting: the extent to which consumers watch media 'over-the-top' and refrain from cable subscriptions. This phenomenon is particularly noticeable in the United States, but it is also beginning to gain foothold in Europe. Because young people tend to turn to over-the-top, churn in the distribution world is starting to hurt. However, the operating margins of cable companies are so enormous that they continue to yield good returns in the short term, and here too this means that there is no need for major change in the short term.
In the VOD markets, churn is obviously the biggest threat. After all, the business model is often based on subscriptions, similar to the model of pay-TV. With the increase in the number of providers, churn is becoming an increasing risk. Acquiring new customers is a costly affair, which is why retaining existing customers is of vital importance. Netflix and Disney seem to be succeeding quite well in retaining customers, but it is questionable whether other providers will also succeed. With some new VOD platforms, the number of new customers is disappointing: the first hairline cracks are already noticeable at providers such as French Salto, German Joyn and Flemish Streamz. The shareholders of the first two companies are already openly doubting whether they should not get out now.
What media companies should do above all is increase the stickyness of their products: captivate customers so much that they do not think about running away. For broadcasters, this is possible through live events, blockbusters, urgent programming, with distribution companies through excellent service and high bandwidths and with VOD providers through exclusive programming, an intuitive and personal viewing experience and sophisticated marketing. The solutions are there: now let’s see who can put this in practice!