Publications

1. Hotel Hollandia is een nieuw programma dat meteen veel kritiek krijgt. Vaak zie je tegenwoordig dat het dan snel van de buis verdwijnt. Is er geen tijd meer om te groeien en te verbeteren? ‍

Hotel Hollandia is qua slechte kritieken geen succes, maar wel qua kijkcijfers. Ruim één miljoen mensen hebben gekeken naar de eerste aflevering en het was na de Beste Zangers het best bekeken programma van de zaterdagavond. En de kijker heeft altijd gelijk. Het is natuurlijk afwachten wat de tweede aflevering doet, maar als die rond de 750.000 kijkers of meer heeft, kun je niet spreken van een flop. Afwachten dus. In ‘groeien en verbeteren’ geloof ik niet. De kijker had sowieso heel veel zin in dit programma, anders had het geen miljoen kijkers gehad.

Als de kijkcijfers zaterdag wel blijken te zijn gehalveerd, is het over en uit. Groeien zal het dan waarschijnlijk niet meer. Ze hebben het dan zelf verpest door geen sterke eerste aflevering te maken. Vaak wordt De Wereld Draait Door als voorbeeld genoemd van een programma dat kon groeien en verbeteren. Dat klopt, maar dat was een dagelijks programma. Bij een dagelijkse actuele talkshow is het gemakkelijker om het aan te passen omdat je veel flexibeler kunt zijn.

2. Wat maakt Expeditie Robinson al jaren tot een kijkcijferhit? ‍

Het overleven op een onbewoond eiland spreekt heel erg tot de verbeelding. Wie heeft niet ooit die vraag aan iemand gesteld: wie en wat zou jij meenemen als je naar een onbewoond eiland zou moeten gaan? Daarnaast is het eigenlijk een samenleving in het klein. Het is heel interessant om te zien wie de natuurlijke leider wordt, wie is volgzaam en wie is het meest eigenwijs? De bondjes, de ruzies, de vriendschappen, alles komt voorbij als je moet zien te overleven als er bijna niks is.

3. Verdient Ewout Genemans met zijn programma’s inmiddels geen plek op RTL4 in plaats van RTL5?

Ewout wisselt met zijn reportage-programma Ewout heel erg qua kijkcijfers. Sommige onderwerpen hebben heel hoge kijkcijfers, andere afleveringen juist redelijk weinig. Ook zijn de onderwerpen van die serie vaak schokkend of op het randje. Vaak zijn de reportages zo heftig dat het niet echt bij een familiezender als RTL4 past. Bij RTL5 past het beter, omdat die zender vaker programma’s ‘met een randje’ uitzendt. Overigens is Ewout met zijn ‘Bureau’-series wel op RTL4 te zien. Bureau Rotterdam begint dinsdag 10 oktober om 20.30 uur. De ‘Bureau’- series scoren ontzettend goed op RTL4 en hebben in tegenstelling tot zijn eigen Ewout- serie ook slechts één thema: het volgen van een politie-eenheid.

1. Boer Zoekt Vrouw is weer begonnen. Jij als boerendochter zult ongetwijfeld fan zijn. Wat maakt dit programma zo succesvol? En houden ze dat vol nu er zoveel dating-programma’s zijn bijgekomen?

Het programma dankt het succes aan de nuchterheid van de boeren en de schoonheid van het platteland. Ook gun je als kijker de boer de liefde heel erg, vooral omdat heel vaak blijkt dat de boeren die meedoen zeer weinig ervaring hebben in daten. De laatste jaren zijn de kijkcijfers wel iets teruggelopen. Van gemiddeld zo’n 3,5 miljoen kijkers naar net iets boven de 3 miljoen. Dit seizoen zijn die aantallen nog lang niet gehaald en lijkt de echte Boer Zoekt Vrouw-hype definitief voorbij. Komt het doordat we veel te veel dating-programma’s op tv hebben? Doordat we al de hele zomer elke dag naar B&B Vol Liefde keken? Of hebben boeren toch een iets minder positief imago gekregen door de trekkeracties?

‍

2. Het voetbalseizoen is volop bezig, met elke week internationale topwedstrijden. Zenders betalen heel veel geld om die te mogen uitzenden. Is dat het nog waard? En wat is de gouden tip om als programma tegenover het voetbal te zetten?

Voor een zender moet er bij ‘groot’ voetbal eigenlijk altijd geld bij, zoals dat heet. Zenders willen het Europese voetbal graag hebben voor hun naam, om hun zender goed in de markt te zetten. Eigenlijk wordt er alleen maar wat aan verdiend als de Nederlandse clubs ver komen. In die laatste fase gaan de kijkcijfers gigantisch omhoog en dan kan er alsnog geld worden verdiend. Zenders zijn dus afhankelijk van Ajax, Feyenoord, PSV en de andere Nederlandse clubs die vaak Europees voetbal spelen. Tegenover groot voetbal zetten zenders vroeger graag ‘vrouwenprogramma’s met veel emotie’, zoals Hart in Aktie of Spoorloos. Maar keer op keer bleek dat dat niet zo goed werkte. Anno 2023 scoort dat type programma’s überhaupt niet meer zo goed. Zenders zetten nu graag ‘programma’s met een randje’ tegenover voetbal. Kees van der Spek en Ewout blijken wel top te scoren tegenover sport.

‍

3. Wie is het grootste talent op de Nederlandse televisie?

Misschien niet het allergrootste talent, dat zijn er meer, maar iemand van wie ik vind dat we haar te weinig zien, is Welmoed Sijtsma. Ze doet één keer per week OP1, een paar keer Goedemorgen Nederland en heel af en toe maakt ze een documentaire. En dat is het dan wel. Vorig jaar had ze de pech dat ze met een heel slecht format opgescheept kwam te zitten: The Bodyguard, inderdaad over bodyguard worden. Een draak van een programma en haar manager had haar moeten adviseren om dit niet te doen. Ik hoop dat er binnenkort een programma komt waar ze wat meer van zichzelf kan laten zien, maar NIET dat het weer een docuserie is waar niemand naar kijkt. Ik hoop meer op het type programma’s zoals Dionne Stax die presenteert, zoals Van Onschatbare Waarde en Het Hoge Noorden.

1. Herman van der Zandt volgt Philip Freriks op als presentator van De Slimste Mens. Maarten van Rossem wil door. Wat vind jij? Moet er ook een ‘nieuwe’ Maarten komen? Wie? ‍

Ik vind dat Maarten absoluut moet blijven als hij dat zelf zou willen. Ik denk ook dat de kijkers dat prima vinden. Het zou echt schadelijk voor het programma zijn als hij wordt weggestuurd door de NPO. Dat gaan de kijkers het programma kwalijk nemen en de ‘nieuwe’ Maarten staat dan ook meteen met 10-0 achter. Als mogelijke opvolger zal Jan Mulder misschien wel op het lijstje staan, want ook mopperkont. Zou een goede vervanger kunnen zijn, als hij een leuke klik met Herman heeft.

2. Alle talkshows zijn weer aan het nieuwe tv-seizoen begonnen. Wat vind jij ervan? ‍

Ik ben heel blij dat ze er weer zijn. Het is een gevarieerd aanbod, voor elk wat wils. Zelf vind ik Humberto een supergoede talkshowhost. De beste van Nederland. Daarnaast straalt hij veel positiviteit en energie uit. VI is veruit de best bekeken talkshow, zelf kijk ik daar ook elke avond naar. Bij VI word je bijgepraat door een paar vrienden en heb je het gevoel dat je zelf ook bijna aan het meepraten bent. ‍

Op1 is de saaiste. Vaak gaat het over dezelfde onderwerpen. Ook vind ik het jammer dat goede presentatoren als Carrie ten Napel en Welmoed Sijtsma maar één avond per week kunnen laten zien wat ze in huis hebben.

Van Khalid & Sophie hoop ik dat ze iets minder grachtengordel worden. Iets meer onderwerpen ook die passen bij de vooravond. Ik krijg vaak het idee dat ik naar een latenightshow kijk, ik mis daar het bijpraat-gevoel van de dag. Khalid vind ik overigens wel een heel groot talent, denk dat we hem de komende jaren nog veel zullen zien in de rol van talkshow-host.

3. Als jij morgen baas van de NPO wordt, welk programma haal je dan als eerste van de buis? ‍

Dan zou ik als eerste één van de praat-met-BN’er-programma’s uit het schema halen. Of er in ieder geval voor zorgen dat er niet nog een titel wordt besteld. De NPO heeft er al te veel van: De Geknipte Gast, Boerderij van Dorst, Adieu God, Bij Van Duin op de Achterbank, Sterren op het Doek, Zomergasten, Klassiekers met Kleinsma, Ivo op Zondag, De Kist en dan vergeet ik er vast nog een.

Ook vind ik het voor DNA Onbekend en Het Familiediner tijd om te stoppen. Wat is er precies NPO aan? Vooral Het Familiediner past niet bij deze tijd. Bovendien: ruzies oplossen met een camera erbij, past dat wel bij de EO? Je vraagt mensen zich van hun meest kwetsbare kant te laten zien, alleen voor kijkcijfers. Weten die mensen die meedoen ook wel waar ze aan beginnen? En het is ook altijd hetzelfde. Na 23 jaar lijkt het me wel een keer genoeg.

‍

1. Matthijs van Nieuwkerk heeft in NRC zijn excuses gemaakt. Meestal is dit de voorbode van een terugkeer naar televisie. Wat zou jij hem nu adviseren?

Ik zou hem adviseren terug te gaan naar de NPO. En niet, zoals de sterke geruchten zijn, een overstap maken naar SBS6. Matthijs past daar volgens mij totaal niet. Matthijs is toch te grachtengordel, te elitair, te weinig volks voor SBS6. Ik denk dat hij zelf ook nooit naar die zender kijkt. Daarnaast: Matthijs heeft nog nooit voor een commerciële zender gewerkt, is ook niet gewend aan reclamebreaks in een programma. Zie je hem al in een uitzending zeggen: tot zo na de reclame? Verder heeft SBS6, hoe gek het ook klinkt, niet extreem veel aan hem. Uit kijkcijfers blijkt dat hij met zijn muziekprogramma’s vooral oudere kijkers trekt. Dat vindt een commerciële zender als SBS6 dan net weer niet interessant. Die richt zich op de doelgroep 25-54 jaar.

2. Yvon Jaspers heeft met Boer Zoekt Vrouw al jaren een succesvol programma. Betekent dit dat zij ook de best verdienende presentator van Hilversum is?

Nee, al verdient Yvon wel heel erg veel geld voor de uren die ze werkt per jaar. Bij de NPO mag je niet meer dan de Balkenende-norm verdienen, dat is dit jaar 223.000 euro en dat zal zij zeker op haar bankrekening gestort krijgen. Heel veel geld, maar bij commerciële zenders verdien je als presentator van een heel populair programma al snel meer. Moet je wel harder werken en er veel programma’s naast doen. Zie bijvoorbeeld Ruben Nicolai bij RTL4. 223.000 euro voor Yvon is veel geld, ze werkt niet zoveel dagen per jaar. Voor Boer Zoekt Vrouw heeft ze enkele opnamedagen per jaar, dat programma wordt één keer in de anderhalf, twee  jaar uitgezonden. Ook heeft ze nog een paar weken werk aan Onze Boerderij in Europa en sinds vorig jaar heeft ze een programma rondom haar eigen ‘boerderij’. Maximaal twintig opnamedagen. In totaal komt Yvon dus vermoedelijk aan maximaal vijftig tot zestig dagen werk per jaar. Als je 223.000 euro dan deelt door zestig is dat 3.716 euro per dag. Ik ken mensen die minder verdienen…

Ik vermoed overigens dat de best verdienende presentator van Hilversum Wendy van Dijk is. Zij heeft in 2019 een zeer lucratief vijfjarig miljoenencontract met SBS6 gesloten. Dat was in de tijd dat John de Mol 100 procent eigenaar werd van SBS6 en hij ook zijn zus Linda, zoon Johnny en Gordon van RTL4 naar SBS6 haalde. De afgelopen jaren moest Wendy flink aan de bak voor SBS6, maar dit najaar lijkt ze slechts vier opnamedagen te hebben, alleen voor Wie van de Drie. Tja, vergeleken daarbij lijkt Yvons dagtarief opeens toch vrij karig.

The saying 'what goes up, must come down' is an old piece of folk wisdom. In the audiovisual content market, this certainly isn’t different. Over the past 6 years, we have enjoyed a true boom in content development and - production, which was soon labeled as “the golden years of television”. This year brings the expected correction: media companies are issuing profit warnings left and right. Whether it's RTL or ProSiebenSat1 in Europe, or global giants like Disney, Paramount or WarnerDiscovery, tough times prevail.

A further analysis of the figures from these media companies, reveals several clear trends. The traditional television business is struggling due to declining advertising expenditures. Especially in Germany the market has collapsed, which significantly impacts financial results in the media sector. In the Netherlands, the situation has been somewhat cushioned by sharply increased GRP-prices, but in other countries, the storm clouds are gathering.

Another – more creeping  –  effect is the inevitable shift in viewing behavior. The UK's Ofcom, which unlike our Dutch Media Authority does consistently provide solid research reports, reported this month that the change in viewing behaviour is accelerating among older viewers also. Linear viewing time in Great Britain among those aged 64+ decreased by 8% in the past year. It doesn’t bode well for broadcasters, if even their most devoted audience shifts to online.

Many media companies are now inclined to make their figures look a bit less rosy, when the market is already somewhat unfavorable. In the current climate, financial engineering has become interesting again, with various profit concepts being mixed together. Playing around with deprecation charges on produced content seems to be a common practice, with the potential write-off by WarnerDiscovery on the already produced Batgirl film as the ‘highlight’. The message is clear: the commercial market is experiencing a dip. As is often the case when the market is down, the public broadcasters are the ones consistently continuing to invest. For this reason, among others, BBC Studios has had a successful year and will do this again in 2023.

Nevertheless, all media companies are subject to the same phenomena: if they don't establish a robust streaming operation, they’re destined to fail. The challenge is that there are still very few organizations capable of operating a streaming service at a break-even point, let alone profitably. This additional financial burden poses significant problems in both the public and commercial domain. Consequently, it's logical that producers are focusing on their traditional roles in the value chain: creating and producing compelling audiovisual content. While demand may be somewhat decreasing, this mostly means that the oversaturated market of the past few years is normalizing to some extent. A blessing in disguise for producers.

For the broadcasters however, it's all hands on deck. The easiest approach is to cut in the content costs, but that would mean falling further behind on the most successful global streamers (Netflix and Amazon). These are challenging times!

1. Na B&B Vol Liefde staan de volgende datingshows alweer geprogrammeerd, met Boer Zoekt Vrouw als hoogtepunt. Dat zal ongetwijfeld ook een succes worden. Maar er zijn er meer die mislukken. Is er een gouden succesformule?

Het is heel belangrijk dat het meer om de verhalen gaat dan om hoe het programma eruitziet. Opvallend genoeg is het succesrecept bij datingprogramma’s moeilijker te definiëren dan bij andere programma’s. Zeker is dat de hoeveelheid succesvolle dates die voortkomt uit een datingprogramma een relatie heeft tot het kijkcijfer van het programma. De talloze baby’s die uit Boer Zoekt Vrouw zijn voortgekomen, hebben zeker geholpen bij het succes van het programma. Als kijker weet je: dit kunnen echt succesverhalen worden, dit kan echt gaan lukken en dan ben ik getuige van een liefdesverhaal geweest. Dat geluk had Married at First Sight ook, met meteen als resultaat al een succesvol liefdesstel na serie 1. B&B Vol Liefde is een categorie apart: het is een kruising van programma’s als Ik Vertrek, Bed & Breakfast en een datingprogramma. Daarnaast is het elke dag op tv, dat helpt om er een soort soapserie van te maken. Het is ook nog eens heel goed gecast. Verschillende types, verschillende leeftijden, dus voor elk wat wils.

2. Talentenjachten zijn van alle tijden, maar het lijkt erop alsof we er nu wel klaar mee zijn. Of zijn er geen goede formats?

Ja, ik denk eigenlijk dat we er wel een klein beetje klaar mee zijn. Vooral met zangtalentenjachten. Grootste probleem? Van geen winnaar horen we ooit nog wat. Niemand breekt door of scoort hits na het winnen van een talentenjacht. Dit terwijl die beloftes er wel lijken te zijn. Tweede probleem? Schandaal van The Voice. Veel narigheid achter de schermen. Derde probleem? Better than Ever. Dat programma liet zien dat heel veel deelnemers trauma’s hebben opgelopen door deelname aan talentenjachten. Vierde probleem? Er zijn veel te veel talentenjachten. Het lijkt maar niet op te houden. Van Avastars tot Ministars, van Talent Scouts tot Op Zoek naar… Conclusie: pas als er weer een tijdje heel weinig talentenjachten te zien zijn, zal er weer eentje gigantisch goed kunnen scoren.

3. Wat moeten we met NPO 3, een zender waar bijna niemand naar kijkt? Bedoeld voor jongeren, maar die kijken geen tv meer.

Tja, NPO 3. Is al heel lang een zorgenkind van de Nederlandse tv. Er worden gewoon weinig populaire formats voor uitgekozen. Binnenkort begint er weer een programma van Frans Bromet over de relatie tussen mens en dier. Best leuk, maar Frans Bromet is 78 jaar. NPO 3 is een jongerenzender. Wie van de mensen onder de dertig kent Frans Bromet? Dus het begint bij het uitzoeken van de juiste formats. Wedden dat dan best wel jongeren tv willen kijken? Zie bijvoorbeeld Hunted of Wie Is de Mol? Dat wordt supergoed bekeken door mensen tot dertig jaar.

1. De Rijdende Rechter en Mr. Frank Visser Doet Uitspraak zijn al jaren tv-hits. Waarom? Speelt de presentator daar ook een belangrijke rol in? ‍

Beide programma’s hebben als overeenkomst dat het altijd over burenruzies gaat. Waarom werkt dat op tv?

1. Het is sensationeel. Veel ruzie, veel gescheld, en, vooral voor de kijker, veel ongeloof omdat die ruzie eigenlijk nooit over iets groots gaat, altijd de heg of de erfgrens. Het gevoel van: waar maken ze zich druk om?

2. Het is heel duidelijk, want zeer voorspelbaar. Eerst wordt het verhaal van de eiseres verteld, dan het verhaal van de verweerder, dan discussie daarover, dan de hoorzitting en dan de uitspraak. Kijkers houden van duidelijkheid.

3. Het appelleert aan het ‘Vergeleken met de ellende van anderen, hebben wij het eigenlijk best goed’-gevoel.

De presentator is bij De Rijdende Rechter niet heel belangrijk. Jetske van den Elsen, die het programma als sinds 2007 presenteert, heeft een zeer ondergeschikte rol. Zij doet het spoorboekje, loodst de kijker door de aflevering heen. Ze is slechts op één opnamedag aanwezig (bij de hoorzittingsdag). Ze komt niet bij de mensen thuis bijvoorbeeld. De smaakmaker en hoofdpersoon is de rechter John Reid.

Bij Mr. Frank Visser is de rol van de presentator een stuk groter. Toen Frank Visser overstapte naar SBS6 en Viktor Brand de rol kreeg van Jetske, zal Viktor waarschijnlijk naar Jetskes rol hebben gekeken en hebben bedacht: hier heb ik geen zin in. Ik wil wel wat van mijn eigen persoonlijkheid toevoegen. Dat is heel goed gelukt. De kijker ziet dat de twee mannen een goede klik hebben en Viktor heeft ook een grote rol op locatie bij de mensen thuis. Ik denk dus dat Viktor hier zelf voor heeft gezorgd. En hij kan het ook goed. Vreemder is eigenlijk dat Jetske na zestien jaar nog steeds tevreden is met zo’n minimale rol. We zien haar namelijk ook niet meer in andere programma’s.

‍

2. Raven van Dorst scoort goed met het programma Boerderij van Dorst, maar niet met Nachtdieren. Beide programma’s zijn op NPO 3 en in beide programma interviewt Raven mensen op een ontwapende wijze. Je zou zeggen: dan moet het ook beide scoren. ‍

Nachtdieren is minder spannend dan Boerderij van Dorst en inmiddels na vijf seizoenen wel klaar. Bij Nachtdieren interviewt Raven onbekende mensen die in de nacht leven of werken. De kijker heeft nu wel het idee dat alle banen/bezigheden in de nacht voorbij zijn gekomen. Boerderij van Dorst bestaat niet alleen korter, maar heeft ook een grotere spanningsboog. Want: hoe is de chemie tussen de twee BN’ers die te gast zijn? En komen ze nog met grote onthullingen? Het is minder voorspelbaar. Het staat ook beter geprogrammeerd. Boerderij van Dorst is om 20.30 uur, Nachtdieren rond de klok van 22.15 uur, een veel moeilijker tijdstip.

1. Waarom zien we zo weinig jonge presentatoren (onder de veertig) op tv die een groot programma dragen? En van wie zou jij graag zien dat ze een kans krijgen?

Er wordt vaak beweerd dat met name vrouwen op leeftijd worden gediscrimineerd, maar het tegendeel is waar: het geldt juist voor de jonge presentatoren. Er zijn veel veertigplussers en vaak zelfs vijftigplussers die de grote programma’s presenteren. Van Linda de Mol tot Wendy van Dijk, van André van Duin tot Martijn Krabbé, van Anniko van Santen tot Astrid Joosten, van Frits Sissing tot Derk Bolt, van Jetske van den Elsen tot Antoinette Hertsenberg: allemaal boven de vijftig en een enkeling is zelfs de pensioengerechtigde leeftijd ver voorbij.

Dionne Stax is de enige vrouw onder de veertig die op NPO 1 primetime solo grote programma’s presenteert. Het komt, denk ik, doordat veel omroepbazen ook al best op leeftijd zijn. John de Mol nadert de zeventig, Frans Klein is 59, Jan Slagter bijna zeventig. Ze zijn ook vrijwel allemaal al lang directeur en houden het daarom graag bij het vertrouwde en lijken eerder mensen van hun eigen leeftijdscategorie geschikt te vinden. Zelf zou ik graag zien dat bijvoorbeeld Özcan Akyol een kans krijgt op NPO 1. Tot dusver mag hij alleen programma’s op NPO 2 maken, maar zijn Sterren op het Doek lijkt me nou typisch een programma dat geschikt is voor de hoofdzender.

‍‍

‍2. Herman van der Zandt zagen we de eerste uitzending van Studio Sport presenteren. Is dat niet gek nu hij naar KRONCRV gaat?‍

Voor de kijker maakt het, denk ik, niet zoveel uit dat Van der Zandt nu presenteert terwijl hij naar KRONCRV gaat. Hij doet ook Met het Mes op Tafel voor Omroep MAX. Het is allemaal NPO. Alles is inwisselbaar, de omroepen zijn allang hun onderscheidenheid kwijtgeraakt. Er wordt veel gewisseld qua programma’s en presentatoren. NPO bestelt programma’s vaak via hun eigen, zogeheten, genremanagers, pas daarna wordt er een omroep bij gezocht. Zo is het publieke-omroep-systeem in Nederland totaal ondoorzichtig geworden. De macht ligt bij de NPO, niet bij de omroepen. De kijker snapt dat niet meer en die maakt het eigenlijk ook niet zoveel uit voor welke omroep of voor welk programma Herman van der Zandt werkt. Zolang ze hem maar ergens kunnen zien.

‍‍

3. Op welk programma verheug jij je de komende weken het meest?‍

Op Project Dans dat op NPO 1 te zien zal zijn. Omdat het een totaal out-of-the-box-programma is voor een publieke omroep. Het heeft veel weg van het vroegere So You Think You Can Dance van RTL 5. Ik ben er zo benieuwd naar omdat het weer een talentenjacht is, en tot nu toe dit jaar alle nieuwe talentenjachten zijn geflopt. Gaat dit wel aanslaan? Het wordt heel spannend qua kijkcijfers.

1. De Slimste Mens is weer eens begonnen op NPO 1. Hoe kan het dat zo’n ogenschijnlijk ‘simpele’ quiz zó enorm goed scoort? Wat is het geheim?

Het geheim heeft meerdere aspecten, te beginnen met het duo Philip en Maarten. Pas sinds die twee de hoofdrolspelers zijn van de quiz, is het een hit. Wat niet iedereen weet is dat De Slimste Mens, dat van oorsprong een Belgisch format is, in Nederland begon op de zender Tien van John de Mol. De allereerste presentator was nota bene tv-koningin Linda de Mol en het jurylid was acteur Cees Geel. Later zond RTL4 het programma uit met Martijn Krabbé als presentator en de Belg Jan Verheyen als jurylid. Deze reeksen waren totaal geen succes. Ook het tijdstip hielp niet: het werd uitgezonden om 22.30 uur ’s avonds. Pas toen Philip Freriks het in 2012 ging presenteren en Maarten van Rossem jurylid werd, was het meteen een hit. Hoe komt dat nou?

1. De chemie tussen Philip en Maarten. Ze vullen elkaar aan, maken grappen met elkaar. Door dit duo is het programma veel luchtiger geworden, er zit veel meer humor in dan voorheen.

2. Het spel zelf. De rondes zijn heel gevarieerd en makkelijk als kijker mee te spelen. Het is niet voor niets dat een quiz als Ik weet er alles van van Ruben Nicolai elementen van De Slimste Mens in zich heeft, zoals de populaire galerijronde.

3. Het tijdstip. Het programma wordt uitgezonden om 20.30 uur. Een mooi tijdstip. Ook het feit dat het begon als zomerprogramma. Dan zijn er veel herhalingen op de buis en dus kwam dit programma als geroepen.

En tot slot: omdat het een dagelijks programma is, had het al snel veel fans.

2. Welke TV-ster mis je en zou je onmiddellijk weer terug op de buis willen brengen?

Dan denk ik meteen aan Nance. Ik vind het nog steeds bizar en ook onbegrijpelijk dat zij in 2012 werd ontslagen bij SBS6. John de Mol was nog geen drie maanden eigenaar van SBS6 en het eerste wat hij deed was het ontslaan van de Hart van Nederland-presentatoren Cilly Dartell, Milika Peterzon en Maureen du Toit. Ook Nance moest meteen het veld ruimen. Onbegrijpelijk. Waarom precies?

Hart van Nederland was zeer succesvol en ook Nance had nog geen enkele flop op haar naam. Sterker nog: al haar programma’s op SBS6 waren altijd een enorme kijkcijferhit. Van Sterren Dansen op het IJs tot Popstars, van Retourtje Geluk tot Stay or Go. Een paar jaar later mocht ze bij RTL4 nog het gesponsorde programma RTL Woonmagazine presenteren, maar ik heb het idee dat ze toen een goede manager heeft gemist. Het is dus allemaal begonnen met dat ontslag van John de Mol. Heel vreemd, ze was destijds de Linda de Mol van SBS6, maar blijkbaar vond John de Mol haar niet leuk. Zonde, ze is echt een goede presentatrice.

1. De Meilandjes komen op 28 augustus terug op tv. Waarom? We zijn nu toch wel een keer klaar met dat gezin? Of kunnen zij zich vernieuwen?

De Meilandjes hebben het minst bekeken seizoen achter de rug. Dat komt doordat het alleen maar verbouwen, verbouwen, verbouwen was. Ook leek de familie daar niet heel veel plezier aan te beleven en miste je wellicht toch ook de avonturen ‘buiten’. Wat ook miste vond ik, is een persoon als huishoudster Nadège. Toch scoren de Meilandjes bijvoorbeeld beter dan de familie Gillis. Ook is het een relatief goedkoop programma; het zal de zender ongeveer zestigduizend euro per aflevering kosten.

Een talentenjacht als The Talent Scouts is met drie- tot vierhonderdduizend euro per aflevering veel duurder. En dus zal SBS6 nog wel even met de Meilandjes doorgaan. Zelf zou ik de familie een ander format aanraden, in plaats van opnieuw weer een seizoen over de Bed & Breakfast. Bijvoorbeeld dat ze op reis gaan naar een ander continent en dat de kijker kan volgen hoe ze zich redden in bijvoorbeeld de outback van Australië.

‍

2. Waarom is Holland’s Got Talent wel een tv-hit en al die zangtalentenjachten niet meer? En hoe zit het eigenlijk met de terugkeer van The Voice?

Holland’s Got Talent is een heel ‘breed’ programma. Er komen talenten voorbij uit allerlei sectoren: van goochelen tot dansen, van turnen tot opera. Ook is het een voordeel dat het geen coaches heeft, maar een klassieke jury. De kijker weet inmiddels dat het coachen door de juryleden ‘neppig’ is en nog veel belangrijker: doordat enkele coaches van The Voice ernstig in opspraak zijn gekomen, heeft het woord coach geen positieve klank meer. Daarnaast duurt Holland’s Got Talent niet twintig weken zoals The Voice, maar gewoon tien weken. Het heeft een vrolijke ondertoon en het programma kent vaak een verrassende winnaar. Hopelijk is dit jaar wel de finale live met ook een mee-stemelement voor de kijkers thuis. Wat betreft The Voice: RTL4 zal eerst de rechtszaken willen afwachten, maar er is een heel grote kans dat het programma terugkomt. Ik denk echter op z’n vroegst september 2024.

‍

3. Waarom is het logo van NET5 opeens groen?

NET5 heeft het logo denk ik veranderd omdat het tijdschrift van Linda de Mol zich niet meer wil associëren met de zender. Het logo leek heel erg op de vormgeving van het tijdschrift Linda. en door dat groen en de vierkante i.p.v. ronde punt nu veel minder. Zowel de zender als het tijdschrift hoort bij het bedrijf van John de Mol, dus ik denk dat dit vrij snel is besloten. Linda werkt immers niet meer als creatief directeur bij de zender en NET5 zendt sowieso nog heel weinig Nederlandse programma’s uit. Een nieuw logo betekent een nieuwe start. Welke kant de zender nu op gaat, is nog even afwachten.

1. Zomergasten gaat weer beginnen, misschien wel het saaiste televisieprogramma van Nederland. Of zie jij dat anders?

Zelf vind ik het niet zo’n saai programma. Het is wel compleet afhankelijk van de gast. Zo scoort een bekendere gast eigenlijk altijd hogere kijkcijfers dan een onbekende. Als we kijken naar de afgelopen 20 jaar, dan is het gemiddelde aantal kijkers tussen 2002 en 2022, 531.000. Slechts een derde van de kijkers is jonger dan 50. De meest bekeken afleveringen zijn die met Eberhard van der Laan (1.100.000 kijkers), Mies Bouwman (1.045.000) en Paul de Leeuw (1.022.000). De minst bekeken is die met filmregisseur Hany Abu-Assad, met 220.000 kijkers in 2007. Dus eigenlijk vinden mensen het leuker om naar een bekende gast te kijken. Ook speelt natuurlijk mee welke fragmenten de gasten uitkiezen.

Zijn het momenten waar kijkers zelf ook een herinnering aan hebben, dan scoort dat beter dan wanneer het fragmenten zijn van bijvoorbeeld heel elitaire films. Theo Maassen lijkt me een goede opvolger van Janine Abbring. Maar ook Janine vond ik een leuke presentatrice, vriendelijk en wel doorvrágend maar niet doorzágend. Van de gasten ben ik dit jaar alleen niet zo onder de indruk. Er zitten er niet veel tussen die ik goed ken of waar ik nieuwsgierig naar ben. Khadija Arib vind ik de bekendste, maar ik mis dit jaar gasten die echt iedereen kent, zoals Humberto Tan vorig jaar.

‍

2. B&B Vol Liefde is erg populair. Hoe duur is zo’n programma om te maken en werken veel mensen achter de schermen daar een heel jaar aan?

Aan B&B vol liefde doen acht kandidaten mee. Dat betekent dat er dus acht cameraploegen, acht redacteuren en acht verslaggevers/regisseurs nodig zijn om de datingavonturen van de kandidaten te filmen als alles tegelijkertijd zou worden gefilmd. Alle kandidaten wonen in het buitenland, dus zijn er ook aanzienlijke reiskosten. In totaal denk ik dat er per kandidaat ongeveer drie tot vier weken gefilmd wordt. Die periode is het drukst voor het team. Ook is dan het team het grootst. Daarvóór is er het casting-proces.

Na de opnameperiode vangt de montageperiode aan. Dat is voor het team het meest rustige gedeelte, vooral voor de editors en de regisseurs is dat een drukke periode. Alles bij elkaar denk ik dat een aflevering rond de 80-90.000 euro kost. Veel geld, maar wel heel wat goedkoper dan wat Expeditie Robinson per aflevering kost. Dit komt omdat er veel meer afleveringen van worden gemaakt. De kosten kun je dus delen door meer afleveringen. Ook het feit dat het vooral het volgen van mensen is, scheelt. Bovendien hoef je geen grote studio te huren en allemaal mooie kostuums te laten maken zoals bij het peperdure The Masked Singer.

1. We zien veel herhalingen bij de NPO, terwijl RTL met B&B Vol Liefde en SBS met de dagelijkse show De Oranjezomer en nieuwe programma's in het weekend, wél iets nieuws lanceren. Waarom is dat?‍

Zowel RTL4 als SBS6 herhaalt veel minder dan pakweg tien jaar geleden. Toen zag je doordeweeks echt alleen maar herhalingen op primetime tussen 20.30 uur en 22.30 uur. Dit kwam doordat adverteerders de zomer niet zo interessant vonden en dus werd er door de commerciële zenders minder geld verdiend. En bleef er geen geld over om in nieuwe programma’s te stoppen.

Nu is dat veranderd. Het gaat heel goed met de advertentiemarkt en herhalen is ook veel minder aantrekkelijk geworden. Alle uitzendingen zijn tegenwoordig immers op verschillende platformen op elk gewenst moment terug te kijken. Vandaar dat zowel RTL 4 als SBS 6 best aardig doorprogrammeert in de zomer.

De NPO doet dat eigenlijk vooral met sportuitzendingen. Daarnaast lanceert Omroep Max altijd veel programma’s in de zomer. Die omroep heeft dat altijd belangrijk gevonden omdat ze daar weten dat heel veel mensen niet op vakantie gaan en dat je, als je wel op vakantie gaat, niet de hele zomer weg bent, maar vaak maar een week of zo. Hoe het komt dat de NPO zoveel herhaalt als je sport even buiten beschouwing laat? Géén idee. Ze hebben 550 miljoen per jaar te besteden voor NPO 1, NPO 2 en NPO 3. Dus waar al dat geld blijft? Ook als het geen zomer is, herhalen NPO 1 en NPO 3 trouwens heel veel. Dat is natuurlijk bizar.

‍

2. Met Ik Ga Op Reis en Neem Mee heeft SBS6 op zondagavond een erg leuk nieuw programma, maar het trekt weinig kijkers. Hoe komt dat?‍

Op zich kijkt Ik Ga op Reis en Neem Mee prima weg, maar de casting is wel heel anders dan bij andere wel succesvolle datingprogramma’s. Het zijn in dit geval alle drie jonge mensen die de liefde zoeken. Er zit weinig diversiteit in qua leeftijd, zoals bij de andere programma’s. Ze hebben ook niet de gunfactor. Die Haye bijvoorbeeld lijkt heel erg op zichzelf gericht en vooral naar het uiterlijk van de dames te kijken. Ook maakt hij niet bepaald sympathieke opmerkingen als ‘Ze moet niet te veel willen werken’ en ‘Ik heb zin om haar een tik op de billen te geven’. Waarom zou je als kijker met hem meeleven op zoek naar de liefde? Het is bepaald geen ideale schoonzoon voor veel kijkers. Omdat alle drie de hoofdpersonen nog heel jong zijn, denk je ook: hebben ze nu al zo’n uitgebreid reisprogramma nodig om een partner te vinden? Bij jonge mensen past misschien meer een programma als First Dates.

Governments like to engage themselves in media policy. Every new cabinet wants to get involved on this sexy subject. It is striking that in the Netherlands, little attention is paid to the future in this field: through a maze of committees, the focus is mainly on looking back at everything that went wrong in the past. And when it comes to making decisions of any importance - such as the investment obligations of streamers - the result is, to put it mildly, underwhelming.

The way things are done in the United Kingdom differs significantly. The creative sector in that country has experienced unprecedented growth in the last twenty years. It began with the Communications Act in 2003, which, among other things, stipulated that intellectual property rights should remain with the creators and makers of audio-visual productions. This, combined with the investment drive of multiple broadcasters, led to an unprecedented boom in audiovisual content production.

The government's policy was also stimulating and successful in the digital creative field. Shoreditch - a neglected area in the eastern part of London ten years ago - was developed as a hub based on the government's long-term vision and attracted many creative, digital companies. The neighborhood now thrives, much like the long-established television stronghold Soho.

The Johnson government deviated from this stimulating policy and pursued an ultraconservative, politically charged course. Johnson wanted to substantially reduce funding for the BBC and sell Channel 4. Striking, because it is precisely these two organizations that pour a significant amount of money into the British creative sector. Fortunately, with the fall of this government, these initiatives were also discarded, allowing both the BBC and Channel 4 to refocus on what they excel at: developing creative, high-quality programming in collaboration with the highly successful independent production sector.

The Sunak government is picking up the thread again and will make significant investments in the British creative sector. Sunak is introducing a new 'moonshot' goal, aiming to grow the British creative sector by fifty billion pounds! The program aims to create one million jobs in the British creative sector by 2030. The old tradition of thinking big is being embraced again. Interestingly, this development is widely supported by both Tories and Labour. The British creative sector has risen to become the second largest in the world.

The Netherlands can learn a thing or two from that. Our audiovisual sector was put on the map a quarter of a century ago by visionary entrepreneurs like John de Mol and Joop van den Ende. In their wake, a highly successful creative sector emerged. However, the Dutch government has repeatedly failed to give this position a boost through concrete and stimulating policies. We look backward rather than forward, impose weak investment obligations on streamers and have no sense of the 'big picture.' We have become small-minded thinkers.

1. Binnenkort begint de RTL-zomerhit B&B Vol Liefde weer, net als vorig seizoen zonder presentator. In het eerste jaar was Art Rooijakkers nog de presentator. Wat werkt beter? En wie bepaalt of het wel of niet werkt? Hoe kies je de juiste man of vrouw voor het programma?‍

Helaas voor Art had het seizoen van vorig jaar, zonder presentator, net iets betere kijkcijfers dan het eerste seizoen mét hem. Het was eigenlijk een noodgreep voor RTL4 om B&B Vol Liefde zonder presentator uit te zenden. Art had ernstige stemproblemen en kon dus niet werken. Jeroen Kijk in de Vegte, nam zijn rol over als voice-over en dat bleek zeer goed te werken. Jeroen is een van de populairste voice-overs van ons land.

Hoe komt dat nou eigenlijk dat je soms helemaal geen presentator nodig hebt?Bij een programma zonder spelelement, waarbij we als kijker ‘gewoon’ het leven volgen, is een presentator theoretisch sowieso overbodig. Wat valt er uit te leggen? Verslaggevers/regisseurs buiten beeld kunnen als het moet de vragen stellen. Zo is een zender ook veel minder geld kwijt. Art hoeft in dit geval niet heen en weer te vliegen en hoeft niet dagenlang op verschillende locaties te zijn.

Waarom bijvoorbeeld Boer zoekt Vrouw dan wel een presentator heeft, ondanks het feit dat daar na al die jaren toch ook niet zoveel te hoeven worden uitgelegd? Dat is omdat Boer Zoekt Vrouw al twintig jaar door Yvon Jaspers gepresenteerd wordt en het voor de kijkers heel raar zou voelen als zij er ineens niet meer zou zijn. Yvon hoort bij het programma, zoals Robert ten Brink bij All You Need Is Love.

Waarom ze voor Art hebben gekozen en niet voor bijvoorbeeld Chantal Janzen zal te maken hebben met het feit dat hij er gewoon tijd voor had. Art presenteert op zich namelijk niet heel veel programma’s bij RTL, behalve soms een klein seizoen van een studioprogramma en Rooijakkers over de Vloer. Pas afgelopen jaar is daar Expeditie Robinson bijgekomen. Daarnaast is Art beter in het op locatie televisie maken dan in de studio. Het lijkt alsof hij zich daar meer op zijn gemak voelt en hij vindt het leuk om met mensen een gesprek te hebben.

‍

2. Hélène Hendriks is dagelijks te zien bij SBS. Waarom is zij populair? En wat past bij haar, wat niet? Bij welk programma zou jij haar nog weleens willen zien?

Hélène is populair geworden omdat ze heel down to earth is, ‘heel normaal’ is, zonder veel opsmuk. Ze probeert ook nooit betweterig te doen, is altijd zeer respectvol naar haar gasten en doet niet alsof ze overal alles van weet. Ze durft het ook te zeggen als ze het niet weet. En dat maakt haar heel menselijk voor de kijker en daarom is ze zo populair. Ik vind sport het best bij haar passen. Je merkt aan alles dat dan haar ogen echt gaan glinsteren. Ook heeft ze zelf altijd gezegd dat het presenteren van voetbalprogramma’s voor haar echt op nummer één staat. Ik verwacht dan ook dat ze media 2024 naar Ziggo zal verhuizen als de Champions League, Europa League en Conference League daar uitgezonden gaan worden.

‍1. Hoeveel uur per week werkt een presentator eigenlijk?
Het verschilt enorm, grofweg zijn er vier categorieën: presentatoren van een quiz, zij die op locatie werken, nieuwslezers en talkshowhosts. Als je alleen een quiz presenteert, maak je doorgaans de minste uren. Veel quizzen nemen twee tot soms vijf afleveringen per dag op. Bekende voorbeelden zijn Lingo, Beat the Champions, De Slimste Mens, Per Seconde Wijzer, Met het Mes op Tafel en 2 voor 12.

Voor bijvoorbeeld zestig afleveringen Lingo zijn ‘maar’ twaalf opnamedagen. Presentatoren als Jan Versteegh (Lingo) en Astrid Joosten (2 voor 12) hebben dus geen 36-urige werkweek puur aan presenteren. Ook Linda de Mol komt daar niet aan, zij maakt vanuit de studio maximaal twaalf afleveringen Miljoenenjacht per jaar en daarnaast doet zij nog één serie van een andere studioshow, dit jaar is dat weer Ik Hou van Holland. Dat zijn in totaal acht opnamedagen.

Inclusief voorbereidingen komt Linda in 2023 dus waarschijnlijk niet verder dan maximaal dertig werkdagen voor SBS6. Het werk is veel intensiever voor presentatoren die volle draaidagen maken op locatie door het hele land. Zoals Viktor Brand bij Mr. Frank Visser Doet Uitspraak en Je Huis op Orde. Hij rijdt het hele land door en vooral bij Je Huis op Orde zijn meerdere draaidagen nodig voor één aflevering.

En dan zijn er nog presentatoren die een baan hebben die het meest overeenkomt met een kantoorbaan. Dat zijn de nieuwslezers bij bijvoorbeeld Hart van Nederland, RTL Nieuws of Journaal. Bij RTL Nieuws en het Journaal werken de presentatoren van de hoofduitzending overigens week op, week af. Bij Hart van Nederland werken ze in een rooster. In de tijd dat ik zenderbaas was, werkten de Hart-presentatoren veertien à vijftien dagen per maand, nog wel steeds minder dagen dan een normale ‘fulltime’ baan.

De presentatoren die het hardst werken, zijn die met een dagelijkse talkshow. Zoals vroeger Pauw en Witteman, Barend en van Dorp, Matthijs van Nieuwkerk en Humberto Tan. Zij waren er altijd, elke werkdag en ze moesten zich ook goed inlezen, het nieuws volgen, naar voorstellingen gaan. Voor Matthijs was dat op een gegeven moment ook te veel en daarom ging hij terug van negen naar zes maanden per jaar DWDD.

Anno 2023 is het helemaal anders. Nu zien we steeds vaker een carrousel aan presentatoren. Bij RTL 4 wisselen Eva, Humberto, Beau en Renze elkaar elke drie maanden af en Op1 heeft elke werkdag een ander duo. Dus dat harde werken valt nu reuze mee. Behalve dan als je er nog een ander programma naast doet ergens op locatie.‍

‍

2. Waarom draagt Annechien Steenhuizen elke dag wat anders als presentator van het Journaal? Is dat wel duurzaam?‍

Nee, het lijkt me niet heel erg duurzaam. Modemerken zullen er in ieder geval blij mee zijn, want het is toch reclame als zij iets aan heeft van je merk. Duur is het wel, want een stylist rekent zomaar 350-500 euro per vijf leen-setjes.

Ik heb het beroep van stylist nooit helemaal goed begrepen. Want iedereen heeft toch een eigen kledingkast met kleding? Tuurlijk, als je als presentator opeens een gala moet presenteren, snap ik dat je geen galajurk in de kast hebt hangen, maar elke dag een ander setje voor nieuwsprogramma’s, locatieprogramma’s of het weerbericht? Is dat echt nodig? Waarom niet vijf setjes per seizoen uitzoeken en dat mix en matchen? Veel goedkoper en duurzamer. De kijker houdt echt niet op een lijstje bij wat een presentator elke avond aan heeft.

‍1. Met het einde van Koffietijd lijkt er ook een einde te komen aan ochtendtelevisie, alhoewel er wel al een vervanger is. Best gek, als je bedenkt dat er steeds meer ouderen zijn. Hoe zie jij dit?

Koffietijd is ooit bedacht als rustmoment voor de drukke huisvrouw. Kinderen naar school, huis opgeruimd en dan ‘even tijd voor jezelf’. Sponsor Unilever (Unox, Andy, Calvé, Omo etc.) betaalde een groot gedeelte van de show in ruil voor aandacht voor hun merken en reclamespots. Vanaf dag één (5 april 1994) was het een enorme hit. Dagelijks keken 300 tot 500 duizend kijkers. In de loop der jaren liep dat wat terug en Unilever vond de kosten niet meer opwegen tegen de baten.

Dus verdween Koffietijd. En nu is hetzelfde gebeurd met de remake, die sinds 2010 te zien was, met o.a. Quinty en Loretta en de Postcodeloterij als sponsor. Ook vanaf dag één een hit, met zo’n 200- 250 duizend kijkers per dag. Na de verhuizing van het ‘gezellige’ woonhuis in het Gooi naar de meer ‘kantoor-achtige’ studio in Amsterdam zakten de kijkcijfers flink in. Het afgelopen seizoen scoorde Koffietijd nog maar rond de 100 duizend kijkers. En dat is gewoon te weinig. Het brengt dan te weinig op voor de sponsor.

De zenders zelf hebben nooit geïnvesteerd in dagtelevisie, omdat er te weinig mensen kunnen kijken. Vroeger had het ook de functie je bij te praten, zoals de buurvrouw die langs komt voor een kop koffie. Maar die rol is overgenomen door online nieuws. Via je telefoon weet je elk moment van de dag wat er gebeurt. Nee: ochtendtelevisie heeft geen toekomst.

2. Binnenkort komt Johnny de Mol terug op tv als presentator van De Kwis met Ballen. Is dat het juiste programma voor hem?

Het heeft me verrast dat Johnny de Mol een quiz als comeback heeft gekozen na zijn talkshowavontuur met HLF8. Ik denk dat zijn vader hem heeft gevraagd en dat hij ja heeft gezegd om hem een plezier te doen. Er zal John de Mol veel aan gelegen zijn om van De Kwis met Ballen een succes te maken. De afgelopen tien jaar zijn namelijk vrijwel alle quizzen op SBS6 niet gelukt. Vorig jaar nog Vier Is Te Veel, Het Beste Antwoord en Casino Royaal. John wil heel graag na The Voice een nieuwe grote internationale hit. Daar zijn natuurlijk wel goede kijkcijfers voor nodig, anders wil geen enkel land het tv-programma kopen.

Johnny is als presentator meer geschikt dan bijvoorbeeld Rob Kemps of Jan Versteegh. Als het format niet zo goed is, kan Johnny er door zijn persoonlijkheid er net een extra touch aan geven. Zijn kijkcijfer-trackrecord is zeer goed. Buiten het tegenvallende HLF8 heeft hij bijna geen flops op zijn naam. Syndroom, Superkids, Waar Is De Mol?, Restaurant Misverstand: allemaal kijkcijferhits. Ik heb niet wetenschappelijk onderzocht wat Johnny zo’n goede presentator maakt, maar mijn gevoel is dat hij sympathiek overkomt en gemakkelijk contact maakt met mensen. Hij kan als geen ander sfeer maken, gasten voelen zich altijd heel erg op hun gemak bij hem.

Daarom zou ik het liefst zien in een ‘route-programma’, waarin hij bijvoorbeeld naar alle plaatsen in de wereld gaat die Holland heten en dan elk werelddeel met een andere BN’er.

3. Is het nieuwe spelprogramma Het Onbekende van Renze Klamer een succes of niet?

Het is geen kijkcijferhit, maar vooralsnog ook geen flop. Het begon met 794.000 kijkers en zakte in de tweede aflevering al naar 640.000 kijkers, al lijkt dat vooral te komen door het mooiere weer. Renze doet het prima, al is de rol van een presentator in dit soort programma’s niet zo belangrijk, want het draait om het verhaal, de kandidaten, de montage, de muziek en de onderlinge sfeer. Die zijn belangrijker.

Het programma begint al om 20.00 uur en dat is vroeg voor een vrijdagavond. Als het mooi weer is, zijn vooral de wat jongere kijkers nog aan het barbecueën of zitten ze op het terras. Blow Up kampte ook met die vroege begintijd. Ben wel benieuwd wat Het Onbekende zou scoren als RTL het in de winter had geprogrammeerd. Het wordt uitgesteld wel door zo’n 300 duizend mensen bekeken en dat is een goede score. Ook het marktaandeel in de leeftijd 20-54 jaar is goed, rond de 25 procent. RTL4 zal dus tevreden zijn.

‍

I am rapidly approaching my 65th birthday. This prompts the same question from many friends and acquaintances: when are you going to stop? That is certainly worth considering, but I am thoroughly enjoying our great 3rivers team and the amazing projects we undertake for our clients. So the answer is always the same: not yet. After all, the wonderful world of media is in constant motion and therefore a fascinating work environment.

However, many media company managers are busy with stopping. In recent years, initiative after initiative has been developed, both pre- and post-Covid. But now that the growth has slowed down everywhere, it's time to cut back. This is not only happening with regards to traditional media activities, but also in the wonderful world of "new" media.

This month's very striking news was the discontinuation of Salto in France. This streaming service, founded by the country's three main broadcasters (TF1, M6, France Télevision), is definitively closing down. Salto was supposed to be the answer of the local French players to the American streamers. However, the number of subscribers did not grow beyond 800,000, making Salto a real bleeder for the shareholders. Add to this the fact that almost every broadcaster prefers its own brand when it comes down to online activities and it's clear that it's every man for himself. I'm curious to see how initiatives such as Britbox, Streamz, NL Ziet, and Joyn will fare. Closer cooperation with local players in the German market seems to be the direction CEO Bert Habets has in mind with the latter platform.  

Disney is also ruthlessly cutting back on non-profitable activities. The entire Metaverse division is being shut down in one fell swoop, with 800 people losing their jobs. It's remarkable how quickly the Metaverse (just a year ago, the Metaverse was the talk of the town at SXSW) is being discarded. Even Facebook, which changed its name to Meta (!), has scaled back its investments in the Metaverse.

I could go on and on about this phenomenon, because the number crunchers set the tone in the current era. Even the BBC is being forced to continue with cost-cutting measures, not only reducing staff but also cutting program budgets. Warner Discovery is the cost-cutting champion and the big Tech companies jobs are reducing jobs by the thousands.

Stopping activities is, of course, an energy drain that does not bring joy to anyone in an organization. That's why it's so crucial for companies to carefully consider what they especially do not want to do. As far back as the 1980s, Peters and Waterman recognized – while studying excellent companies – that the adage "stick to the knitting" is of great importance. In these difficult times, I wish this wisdom upon all media companies that want to take too big a risk.

TV met Tina

"Tina Nijkamp is onze Nationale Kijkcijferfluisteraar. Hilversum siddert als zij ’s ochtends op Instagram haar analyse van de cijfers van de avond ervoor deelt. De oud-zenderbaas van SBS6, tegenwoordig consultant bij 3Rivers, is messcherp en altijd recht door zee. In Veronica Superguide beantwoordt ze de tv-vragen van nu."

‍

Dionne Stax heeft een kijkcijferhit te pakken met Het Hoge Noorden, terwijl veel kijkers kritiek hebben op haar als presentatrice. Hoe komt dat?

Anders dan veel mensen denken, is het format, het programma zelf, veel belangrijker dan de presentator of presentatrice. Zeker bij niet-talkshows. Het Hoge Noorden is ‘gewoon’ een goed programma. Het was eerder al succesvol in België en omdat het daar goede kijkcijfers had, is het aangekocht door Omroep Max. Het Hoge Noorden is een soort combinatie van Ik Vertrek en Floortje naar het Einde van de Wereld. Dat sommige kijkers kritiek hebben op Dionne als presentatrice, is volgens mij vooral gebaseerd op kritiek die op Twitter verschijnt en wellicht binnen het kleine mediawereldje. In ieder geval niet op feiten, want haar kijkcijfers zijn juist top. Haar stem zou irritant zijn en ze zou niet al te slimme vragen stellen. Volgens mij valt dit hartstikke mee. Ze is juist slim, want ze zegt ja tegen de juiste programmavoorstellen en staat gelukkig niet in een panel bij een slecht bekeken kinderquiz als Freeks Saturday Night Safari.

‍

Martijn Krabbé is succesvol met Race Across the World en Kopen zonder Kijken, maar zijn programma Better Than Ever doet het heel slecht. Waar ligt dat aan?

Dat het format Better than Ever niet meer scoort komt door verschillende factoren.

1. Het programma is van dag en tijdstip veranderd. Het stond op zaterdag 21.30 uur, nu op donderdag 20.30 uur. Wat maakt dat uit, zou je denken? Nou best veel. Op donderdag zit je als kijker nog in de werkflow, op zaterdag is het meer tijd voor ontspanning. Het programma past dan ook veel beter op de zaterdag.

2. Het Voice-schandaal. Bij de opnames van de eerste serie was dat nog niet losgebroken. Toen dat op 15 januari 2022 wél gebeurde, zakten de kijkcijfers van Better than Ever al meteen in. Maar nu bij de tweede serie hebben we al een jaar lang alle schandaal-verhalen gehoord en associëren mensen The Voice met iets lelijks, iets naars en dus hebben de kijkers er geen zin meer in.

3. Er doen alleen maar ex-talentenjacht kandidaten mee en het lijkt alsof alle kandidaten getraumatiseerd zijn door het meedoen aan een talentenjacht. Een talentenjacht maakt meer kapot dan je lief is, dat gevoel. En dus wringt het programma en roept het vragen op bij de kijker. Hoezo presenteert nota bene de presentator van The Voice Martijn Krabbé dit en hoezo Waylon, die jarenlang coach is geweest bij The Voice? Hoezo zijn er überhaupt nog talentenjachten op tv als het kennelijk zoveel narigheid veroorzaakt?

‍

Around the turn of the millennium, there was a frenzy of investment in companies that were known as "new media". Some of these companies are the tech giants we know today: Amazon, Facebook, Google... resounding successes that created enormous shareholder value. But there were also many companies that didn’t make it and went bankrupt. What was remarkable at that time was that large risks were being rewarded with additional investments. It was during this period that the concept of burn rate emerged: the amount of money a company loses per unit of time (a day, a month, or a year). You might think it couldn't get any crazier, but that is how it was at the time.

The recent streaming boom in the media world seemed to be following a similar pattern. Driven by the new Holy Grail, subscriber growth, streamers have been investing aggressively in content. Billions of dollars were available for creators, seemingly without a limit. Due to the success of Netflix, traditional media companies began to believe that investing in direct-to-consumer activities was a wise investment. With the exception of a few good examples (early entrants like RTL Netherlands with Videoland), this has slowly turned into a disaster. After all, companies everywhere are bleeding money, especially those who arrived late to the game.

Since traditional media companies do not like burn rates, there will be heavy cost-cutting this year. Warner Discovery was the first to announce a cost-cutting package of $3.5 billion (!), and Disney now is following suit and is even going further. CEO Bob Iger, who has returned to the company, has announced a whopping $5.5 billion in budget cuts, with 7,000 jobs being eliminated. These are tough measures, that are being appreciated by the shareholders of these companies.

However, there is a world where losses are still an accepted phenomenon. The sports world has its own rules, especially with regards to soccer. In the American system, club owners of the major American sports (baseball, basketball) are somewhat restrained by fair play rules. Apparently in soccer, other laws apply, where club losses are compensated for by owners who legally and often illegally supplement the club's coffers. Soccer club owners seem to have no problem with the burn rate of their plaything.

At the top of the list is sports streamer DAZN. Launched about 6 years ago by Russian billionaire Len Blavatnik as “the Netflix of Sports”, the company recently published results that broke all records. On a revenue of $1.6 billion, it suffered a loss of $2.9 billion in 2021. Given that sports rights are only an expensive loan, as they always belong to someone else, one can imagine that DAZN is built on quicksand. The planned IPO was canceled, but CEO Segev insists that he is sitting on a goldmine. "The Netflix story, the Amazon story — I think DAZN is going there as well." However, an adventure built on the quicksand of a magnificent burn rate will most likely not succeed.

Predicting the future of media is just like predicting the weather: the truth all too often overtakes the forecast. Last year, I made some tentative attempts to predict the future in a number of columns and - to my relief - those were more often right than wrong. That's why I've gained just enough confidence to look into the future again...

The first one is rather safe: AVOD is going to make a massive breakthrough this year. All major SVOD players are heading in that direction and eventually it will become roughly one-third of their revenue. Remarkably enough, VOD is starting to look more and more like commercial television in this way. Allowing advertisements on the platform used to be a taboo for Netflix a few years ago, but the market leader cannot avoid it, in a time when consumer purchasing power is so heavily affected. Co-market leader Disney is also going to embrace AVOD.

The next prediction is a more bold one. Currently, on-demand accounts for around 30% of the consumer viewing behaviour. I previously argued that the tipping point has already taken place and that the shift to on-demand viewing is going to accelerate significantly. I think major players like Amazon, Apple and Google will invest massively in sports rights, while DAZN will also stay very active. Sports are one of the mainstays for public -, commercial - and pay television: the above-mentioned trend will hit traditional television hard. At the end of 2023, more than half of the viewing time will be spent online, I think.

A few years ago, broadcasters took the initiative to cooperate more closely in order to withstand - in particular - the American Tech threat. I think this development will stop in 2023. Broadcasters have understood that they will have to protect their brand and that this is incompatible with common VOD activities. ITV has already launched ITVX in the UK and similar situations will emerge at local media companies in other countries. Salto and Britbox will gradually be suffocated in their own national market in the coming year.

The increase in scale of media companies will also be brought to a halt. There will be no more major mergers. Only in the production market there will still occasionally be a takeover, but mega deals like the Discovery - Warner merger are a thing of the past. 2023 will be the year of operational excellence. The merger plans of RTL and Talpa will falter because ACM is an obstacle. Thomas Raabe, the CEO of RTL and Bertelsmann, can forget about his dream deal in Germany, a merger between RTL and P7S1.

And finally: the growth will cease in the production market. The marketing efforts of VOD players dry up: the focus will shift from subscriber growth to profitability. The production market will decline by around 10% and will stabilize at that level. In and of itself, this already is fantastic news for producers, because this is still well above the market size of 5 years ago. There still glows a little hope because TikTok is going to invest in long-form content and YouTube will have to participate. Well, we'll see....

Jonatan de Boer will join the 3Rivers team on 1 December 2022. Jonatan has been working in the Dutch media industry for more than 10 years and is a specialist in the field ofsocial media, online video and influencer marketing. He started the Dutch branch of Mediakraft, was managing director of the online branch of Medialane and led the tech startup Bird. Jonathan has specialized in social media analyses, online video productions and influencer marketing campaigns on all major socialmedia platforms. At 3Rivers he will mainly focus on media projects from a social media and online media perspective.

Oege Boonstra, partner 3Rivers: "We are pleased that Jonatan with his broad knowledge and experience in the field of social media will join our team. He has gained meaningful experience early in his career and can serve our clientele with a new service. He can demystify social media like no other and advise customers practically." Jonatan: "3Rivers is a wonderful company with a great reputation in the media, both nationally and internationally. I look forward to working with my new colleagues to achieve even more impact in the ever-changing media landscape."

3Rivers deals with strategic and organizational issues for media companies from an operational perspective. The company's consultants have all long-standing experience in the media world and have carried out projects all over the world with the aim of making media companies function more effectively.

‍

Big Tech has turned the media industry upside down. Netflix and Amazon have brought about an unprecedented change in consumer viewing habits in long form content, after Google did the same with its YouTube on short form video. The share of streaming in consumer viewing time has grown at an alarming rate, and it may not be long before the tipping point is reached: consumers will inevitably watch more video online than on television.

Most media companies have long since woken up and embraced online video. Videoland, NPOStart, Streamz, Britbox, Disney +, HBO Max, Peacock, Joyn, Discovery+: so many initiatives have seen daylight. Disney's success is resounding and it looks like it could overtake market leader Netflix in the long run. Let's face it: the combination of the Fox and Disney catalog, the addition of Starz and so on, offer a wide catalog for the whole family. Disney even went so far as to put a large number of linear channels in the garbage bin.

Of the Big Tech companies, Amazon is the most adept at online video activities. It cleverly selects the territories where it wants to be present, packs the video offering into its Prime subscription service and also makes a number of very relevant acquisitions.  It gives Amazon the market leadership in Germany and strengthens its presence in the Netherlands. The acquisition of MGM was a surprising step and consumers will see the effects of it this summer: the entire James Bond catalog is being marketed smartly and will undoubtedly generate a series of new Prime subscribers.

In all that violence, one global player remains remarkably silent: Apple’s content businessis negligible. Apple TV+ does not appeal at all to the spoiled video consumer. The Morning Show, announced with much fanfare, is hardly watched outside the US and the adjacent video offering is also of poor quality.  Are they asleep in Cupertino?  I cannot imagine that, because Apple is an excellently run company. Apparently, however, management lacks knowledge in the field of content and therefore there seems to be only one logical stepforward. The analogy arises with Google, which tried to compete in online video with Google Video 15 years ago, but remained in a disappointing second position. The solution? The acquisition of market leader (and at the moment fiercely loss making) YouTube.

I had actually expected years ago that Apple had acquired Netflix, but after the unprecedented rally of the Netflix share (the price reached a peak of more than 700 dollars last year), that thought seemed unfeasible. But Netflix has landed back on earth and the stock is hovering around $170: surely the policymakers in Cupertino could think of this enticing thought again? The financing of this does not seem to be a problem for Apple. Or will they find the risk of investing in content too great and continue to navigate the current, extraordinarily successful business model (selling hardware with insanely easy software and wonderful user interface)?

‍

It seems that the media sector is resisting the attack of Big Tech by the media sector successfully.  Netflix and Amazon completely dominated the fast-growing streaming market and had strategically maneuvered themselves into an excellent position. After all, streaming was going to claim a share of the viewership market for itself, especially the younger audience. Streaming now has a share of more than a quarter in many countries and that has actually happened incredibly quickly.

In addition, the American majors were feasting on the new customers they could serve. From my own experience, I know that Netflix will became one of Warner Bros' most important customers. It seemed more and more that the media companies were going to make themselves dependent on the new streams. Until Netflix came up  with its 'originals' strategy and most content providers immediately understood the threat.

The result is known. Each self-respecting media company started its own streaming service with Disney as the big pacesetter. Many other companies followed and now the average consumer can no longer see the wood through the trees. Should you subscribe to HBO Max, Viaplay, Peacock Discovery+?  Most of these newcomers have deep pockets through their parent companies. But it is inevitable that, when the marketing money runs out, there will be casualties. There is no room for all these newcomers and it is only a matter of time until the first companies will have to drastically reduce their investments.

In order to provide its own streaming service with enough content and to cope with the Techcompanies, a true takeover boom has taken place in recent years. Who doesn't remember the deal of the century, when Disney acquired Fox Studios. Comcast's mega acquisition of Sky isn't that long ago either. The pinnacle passed the past year: Warner Media, which was acquired by telco AT&T two years ago, was resold to Discovery. Officially, this is a merger, but if you look through the deal, you will see that Discovery is in charge in the new organization. The new boss of this consortium, David Zavlav, comes from the Discovery stable and takes hard decisions in Warner house.

These days, this led to new victims of the stormy developments in the media sector, the top and middle management of the acquired companies. The Murdochs sacrificed their own families in the deal between Fox and Disney. The acquisition of Shine Endemol by Banijay also led to a true exodus of management. The way Discovery decimates the number of Warner managers appeals even more to the imagination. CEO Jason Kielar disappeared quickly and behind him a series of other managers, especially from the distribution organization. To the surprise of many, Discovery cut into its own meat this month, when Benelux CEO Suzanne Aigner had to leave the group. Good news this time for the people on the shop floor: so much has to be produced that their jobs are preserved. There are already victims enough…

‍

Jacqueline Smit will join 3Rivers media management consultants as a senior consultant as of 1 July 2022. With Jacqueline Smit in the team 3Rivers gains even more expertise in the field of digital transformation.

Jacqueline has years of experience in the media world, in which she has held various positions. After a very successful career at Microsoft, she was appointed CEO at Radio 538, where she distinguished herself in particular by focusing on the development of the digital content strategy and the repositioning of the brands. She then became Chief Commercial Officer at TMG Media.

In addition to guiding complex transformation issues, Jacqueline is very much in demand as trainer and coach and she fulfills a series of Supervisory Board positions in the media industry. Her expertise is mainly focused on digital transformation at media companies. She knows the print and radio business inside out, has earned her spurs in marketing and advertising and knows how to effectively guide managers and companies in the media industry.

Oege Boonstra, partner 3Rivers: "We are pleased that Jacqueline is joining our team with her broad knowledge and experience. With her all-round media experience, she is a valuable addition to our team." Jacqueline: "I am looking forward to working with 3Rivers on media issues both nationally and internationally. A conscious choice, in addition to my work within RockportInk, to work with a very professional team in a world where so many great challenges await."

‍

Vele collega’s uit de televisiewereld bezoeken jaarlijks een beurs of een evenement. MIP en MIPCOM in Cannes mogen zich elk jaar verheugen in een hele schare content hungry Nederlanders. NAB en IBC bieden daarnaast de meer in technologie geïnteresseerden een platform om zich te informeren. Een klein groepje, je zou haast zeggen de ‘digitale avant-garde’, richt zich al een aantal jaren op South-by-SouthWest, kortweg SXSW genoemd, een aansprekende conferentie annex festival in Austin, Texas. Oege Boonstra doet verslag voor BM.

SXSW begon jaren terug als muziekfestival, verbreedde dat al spoedig naar film en heeft daarnaast een succesvolle digitale component ontwikkeld. De ‘interactieve’ conferentie is uitgegroeid tot een massaal Tech-evenement met honderden kleine en grote presentaties, panels, interviews en optredens. Alumni Roeland Stekelenburg en Erwin Blom kunnen met genoegen verhalen van de introductie van Twitter, de presentatie van Elon Musk en ga zo maar door.

De beurs werd dit jaar na twee noodgedwongen online evenementen weer live in Austin georganiseerd. Het kostte niet veel moeite om te besluiten een keer mee te gaan: als je inspiratie zoekt of de laatste trends op het gebied van media-innovatie wilt ontdekken is dit the place to be. Wie wil er niet geïnformeerd worden over de laatste Tech-ontwikkelingen door professor Amy Webb of de trends gepresenteerd krijgen door hoogleraar Scott Gallaway? De tien ‘non-obvious trends’ van Rahit Barghawa waren ook een feest om naar te luisteren. Het legendarische vakblad Variety heeft een researchafdeling opgezet en kwam met een reeks opmerkelijke data en analyses. En aan het einde volgde nog het optreden van een ware legende, waarover later meer.

Vrijgevig
Amy Webb verraste een volgepakte zaal met haar laatste rapport over Tech trends. Ze richtte het Future Today Institute op en is zo vrijgevig alle onderzoeken van haar instituut online te zetten. In een onvoorstelbaar tempo kwamen de laatste inzichten over Artifical Intelligence, de Metaverse (hét onderwerp op deze SXSW) en Synthetic Biology voorbij. Haar overzicht van de ontwikkelingen op het gebied van AI maakten wel duidelijk dat ons allen nog heel wat gebruikersgemak te wachten staat.

‘Facial recognition’ gaat wellicht vervangen worden door ‘Heartbeat recognition’ en ook op het gebied van ‘search’ staat ons nog een revolutie te wachten. Daarnaast legde ze kordaat uit hoe de brug gaat worden geslagen tussen de reële en de virtuele wereld in de Metaverse. Op het terrein van Synthetic Biology kwam ze met een reeks projecten die nu al in voorbereiding zijn op universiteiten en onderzoeksinstellingen: van synthetisch DNA tot kunstmatig gekweekt kippenvlees.

Ook op het gebied van
‘search’ staat ons nog
een revolutie te wachten

Immers, bij de Super Bowl consumeren Amerikaanse 75 miljoen kippen en dan moet je productiviteit opvoeren. Amy vindt dit ook afkeurenswaardig, maar wie geïnteresseerd is in haar technologie trends: op deze site is een rijkdom aan informatie te downloaden.

Scott Gallaway kreeg de lachers op de hand met zijn Provocative Predictions. Hij raadde een eveneens volle zaal twee jaar terug aan aandelen Tesla direct van de hand te doen. Wie dat heeft gedaan, heeft sindsdien een verzeventienvoudiging (!) van de waarde gemist. Hij liet zich door deze kleine tegenslag niet uit het veld slaan en kwam met een reeks aan provocatieve voorspellingen: Apple wordt de winnaar in de Metaverse, Facebook’s Mark Zuckerberg gaat ondanks de nieuwe naamgeving van zijn bedrijf (Meta) deze slag missen en Poetin gaat alle huidige oligarchen laten vallen om een nieuwe generatie van dit soort personen op te bouwen.

Variety+
Als je nog geïnteresseerd bent in toekomstige investeringen: kies voor sportrechten, mediabedrijven en luxegoederen. Dit zijn de ‘brands’ die in de toekomstige economie van grote waarde zullen blijken te zijn. Wie deze provocatieve denker wil volgen: meld je hier aan.

Variety+, het onderzoek platform van dit vermaarde vakblad, kwam ook met een rijke verzameling analyses. Zo maar een paar opmerkelijke inzichten van analisten Andrew Wallenstein en Gavin Bridge:

– De wereldwijde content spend is in de laatste twee jaar met 61% (!) gestegen, and that’s a fact. We leven dus echt in ‘The Golden Age of Content’: als content providers het nu niet maken doen ze het waarschijnlijk nooit meer;
– Betaaltelevisie gaat het de komende jaren nog moeilijker krijgen en kan alleen overleven door excessief te investeren in sportrechten, waarvan de waarde in de komende jaren weer fors zal toenemen;
– De Box Office doctrine van de majors gaat ook na corona teloor. Het ’90 dagen bioscoop window’ gaat op de schop. Het verdwijnt of gaat naar maximaal 45 dagen;
– Themaparken komen er na de ellende van de afgelopen twee jaar weer helemaal bovenop. Goed nieuws voor de Efteling;
– De Metaverse is alleen maar een hype en gaat als web 3.0 versie niet mainstream worden.

Wie geïnteresseerd is in de slides van deze geweldige presentatie moet mij maar even een mail sturen: oege@3rivers.nl Dat laatste punt was wel zeer opmerkelijk, gezien het feit dat Facebook zo fundamenteel inzet op de Metaverse. Velen zien dat anders en daarom deze korte verhandeling over deze ook voor de media zo fundamentele ontwikkeling.

Exploderen
Zoals hierboven vermeld, als er één begrip op deze SXSW in ieders mond lag is het wel de Metaverse. Sinds Mark Zuckerberg zijn bedrijf Meta ging noemen, werd het begrip pas echt ‘hot’. Want als ‘de Zuck’ zich er tegenaan gaat bemoeien, zal het wel iets heel bijzonders zijn. Aldus geschiedde op de SXSW-conferentie, het aantal bijeenkomsten dat over de Metaverse ging explodeerde.

Maar wat is dat nou eigenlijk, die Metaverse? Een belevingswereld waar je toetreedt door het dragen van een Oculus? Een nieuwe game-omgeving, die je gewoon met je toetsenbord en muis tot werkelijkheid laat komen? Een virtuele wereld met eindeloze mogelijkheden? Of is het gewoon een nieuwe versie van die innovatie uit 2003, Second Life? En is er maar één Metaverse, of zijn er verschillende?

Is er maar één
Metaverse, of
zijn er verschillende?

Vele deskundigen braken zich het hoofd over de materie en ook Zuckerberg, die via een videoverbinding communiceerde, had er natuurlijk een mening over. De gemeenschappelijke noemer was toch wel dat het om een nieuwe versie van internet gaat, waar mensen elkaar op een andere manier gaan ontmoeten. Een omgeving waar je je creativiteit ongebreideld kunt botvieren en waar alles mogelijk is, bijvoorbeeld door naast Zuckerberg te gaan wonen door een stukje grond in zijn buurt te kopen.

Dat onroerend goed koop je met crypto ’s en registreer je met NFT’s. O ja, en als je de Metaverse binnen wilt gaan, moet je eerst wel even een Avatar aanmaken. Of, als het kan, maar gewoon een aantal, dan kan je variëren in welke gedaante je in de Metaverse wilt bewegen.

Dominant
Zuckerberg heeft natuurlijk maar één gedachte: hij wil dé versie van de Metaverse gaan bouwen, zoals hij net als bij sociale netwerken de dominante partij gaat worden. Met Facebook is hij afhankelijk van advertentie-inkomsten (98% van Facebook’s inkomsten bestaan uit advertenties), in ‘zijn’ Metaverse kan hij echter fors gaan verdienen aan fysieke producten (à la Amazon) of applicaties (à la Apple). Voilà, Facebook’s afhankelijkheid van advertenties in één keer opgelost!

Maar er zijn meer kapers op de kust. Het bedrijf Sandbox heeft al een Metaverse operationeel en verleidde rapper Snoop Dogg alvast een mansion te bouwen in hun Metaverse. Kunnen de fans lekker naast hem een plot aanschaffen met crypto’s. En ook topmerken als Adidas en Gucci investeren kennelijk in deze Metaverse. De avatars zien er nog een beetje klungelig uit, maar in ieder geval krijg je het gevoel dat Facebook hier niet een ‘free ride’ gaat krijgen.

Vraag is wie hier nu allemaal op zit te wachten. Het geheim zit hem misschien in de droge constatering van één van de vele deskundigen, professor Charlie Fink: in de Metaverse moet je vooral kunnen doen wat je niet kunt in de echte wereld. Misschien kan ik dan toch die hike in de Himalaya doen…

Tegengeluid
SXSW werd lange tijd gedomineerd door Tech-optimisten. En laten we ook wel zijn: muziek luisteren heeft een enorme diepte gekregen door de recommendation engines van de muziekstreamers als Spotify, televisie heeft een nieuwe dimensie gekregen door de activiteiten van de videostreamers zoals Netflix, Uber vergemakkelijkt transport en welke wielrenner kan nog zonder Strava?

Maar de keerzijde van sociale media werd tijdens SXSW ook belicht: Nobelprijswinnaar Maria Ressa, die eenzaam vecht tegen de Filipijnse dictator Duarte, mocht haar land niet uit en moest daarom via een videoverbinding haar scherpe kritiek op sociale media ventileren. De ongeremde werking van algoritmen werkt desinformatie in de hand en holt democratieën uit. Reisgenoten Gerard Dielessen en Roeland Stekelenburg besloten ter plekke in Austin hun presentie op Facebook te beëindigen. Daarmee werd misschien ook en nieuwe trend zichtbaar: mensen gaan ‘ontdigitaliseren’ als platforms geen gepaste maatregelen nemen tegen uitwassen.

De opvolger van
Paul Verhoeven
dient zich aan…

Hollands glorie en slotact
Het Filmfestival werd opgeluisterd door een aantal wereldpremières. Eén daarvan had een Hollands tintje, want regisseur Halina Reijn was het stralende middelpunt van de vertoning van Bodies, Bodies, Bodies. Een ‘film noir’ over een reeks moorden in een kleine groep mensen in een afgelegen Amerikaanse villa met een wel heel verrassende twist aan het eind. Het Amerikaanse publiek vermaakte zich enorm, was zeer luid en beloonde de steeds Amerikaanser wordende Halina met een ovationeel applaus. De opvolger van Paul Verhoeven dient zich aan…

SXSW werd afgesloten zoals het hoort: met een knalfuif. Het Muziekfestival, de oorsprong van SXSW, was al een aantal dagen bezig en gaf veel jong talent, dé bands van de tweede helft van de jaren 20, een prachtig podium. Daarna kwam echter het grote werk: Dolly Parton gaf acte de présence, geheel volgens de doctrine van SXSW met de launch van Dollyverse, haar versie van de Metaverse. Enthousiast geïntroduceerd door een blockchainbedrijf konden de festivalgangers NFT’s van haar nieuwe album kopen met cryptovaluta. Gelukkig ging het gewoon om de muziek en gaf de 76-jarige Dolly een knallend concert.

Haar opmerking tijdens een iets te lang interview (“fortunately my husband was making advances to a very attractive lady in the bank office, which inspired me to create the song Joline and made me some money”) verbrak het mysterie van de Metaverse: ook hier gaat het gewoon om geld verdienen…

Bron: BM/Oege Boonstra

‍

Als er één begrip op deze SXSW in ieders mond ligt is het wel de Metaverse. Sinds Mark Zuckerberg zijn bedrijf Meta ging noemen werd het begrip pas echt ‘hot’: want als de Zuck zich er tegenaan gaat bemoeien zal het wel iets heel bijzonders zijn. Aldus geschiedde op de SXSW-conferentie, het aantal bijeenkomsten dat over de Metaverse ging explodeerde. Gisteren had ik het genoegen vrijwel de gehele dag me over de Metaverse te laten briefen, compleet met, aan het einde van de dag, een ‘immersive experience’.

Maar wat is dat nou eigenlijk, die Metaverse? Een belevingswereld waar je intreedt door het dragen van een Oculus? Een nieuwe game omgeving, die je gewoon met je toetsenbord en muis tot werkelijkheid laat komen? Een virtuele wereld met eindeloze mogelijkheden? Of is het gewoon een nieuwe versie van die innovatie uit 2003, Second Life? En is er maar één Metaverse, of zijn er verschillende?

Vele deskundigen braken zich het hoofd over de materie en ook de Zuck had er natuurlijk een mening over. De gemeenschappelijke noemer was toch wel dat het om een nieuwe versie van het Internet gaat, waar mensen elkaar op een nieuwe manier gaan ontmoeten. Een omgeving waar je je creativiteit ongebreideld kunt botvieren en waar alles mogelijk is, bijvoorbeeld de buurman van de Zuck te worden door een stukje grond in zijn buurt te kopen. Dat ontroerend goed koop je met crypto’s en registreer je met NFT’s. O ja, en als je de Metaverse binnen wilt gaan moet je eerst wel even een Avatar aanmaken. Of, als het kan, maar gewoon een aantal, dan kan je variëren in welke gedaante je in de Metaverse kunt bewegen.

De Zuck heeft natuurlijk maar één gedachte: hij wil dé versie van de Metaverse gaan bouwen, zoals hij net als bij sociale netwerken de dominante partij gaat worden. Met Facebook is hij afhankelijk van advertentie-inkomsten (98 % van Facebook’s inkomsten bestaan uit advertenties), in ‘zijn’ Metaverse kan hij echter fors gaan verdienen aan fysieke producten (à la Amazon) of applicaties (à la Apple). Voilà, Facebook ‘s afhankelijkheid van advertenties in één keer opgelost!

Maar er zijn meer kapers op de kust. Het bedrijf Sandbox heeft al een Metaverse operationeel en verleidde rapper Snoop Dogg alvast een mansion te bouwen in hun Metaverse. Kunnen de fans lekker naast hem een plot aanschaffen met crypto’s. En ook topmerken als Adidas en Gucci investeren kennelijk in deze Metaverse. De avatars zien er nog een beetje klungelig uit, maar in ieder geval krijg je het gevoel dat Facebook hier niet een ‘free’ ride gaat krijgen.

Vraag is wie hier nu allemaal op zit te wachten. Het geheim zit hem misschien in de droge constatering van één van de vele deskundigen, professor Charlie Fink: in de Metaverse moet je vooral kunnen doen wat je niet kunt in de echte wereld. Misschien kan ik dan toch die hike in de Himalaya doen!

One of the biggest threats to media organizations is the churn rate, the extent to which consumers end their relationship with a media company. For years, the term was only used in pay-TV, but lately it can be seen in a much broader context. It is the silent killer behind the performance of media companies: after all, everyone likes to report a growing customer base and then churn is the big enemy.

A special form of churn is the decreasing viewing time of linear television. We know of course that viewing time of the traditional consumer is decreasing, a deadly development for 'ordinary' linear television. The biggest danger is that there are also few new viewers, because young people turn away from television. The rinsing is getting thinner and thinner. Broadcasters therefore started developing on-demand initiatives a long time ago. But for the time being, commercial broadcasters are still enjoying the enormous recovery of the advertising market. And as it goes, that reduces the urgency to change quickly.

Distribution companies must deal with churn too. They give this phenomenon the name cord cutting: the extent to which consumers watch media 'over-the-top' and refrain from cable subscriptions. This phenomenon is particularly noticeable in the United States, but it is also beginning to gain foothold in Europe. Because young people tend to turn to over-the-top, churn in the distribution world is starting to hurt. However, the operating margins of cable companies are so enormous that they continue to yield good returns in the short term, and here too this means that there is no need for major change in the short term.

In the VOD markets, churn is obviously the biggest threat. After all, the business model is often based on subscriptions, similar to the model of pay-TV. With the increase in the number of providers, churn is becoming an increasing risk. Acquiring new customers is a costly affair, which is why retaining existing customers is of vital importance. Netflix and Disney seem to be succeeding quite well in retaining customers, but it is questionable whether other providers will also succeed. With some new VOD platforms, the number of new customers is disappointing: the first hairline cracks are already noticeable at providers such as French Salto, German Joyn and Flemish Streamz. The shareholders of the first two companies are already openly doubting whether they should not get out now.

What media companies should do above all is increase the stickyness of their products: captivate customers so much that they do not think about running away. For broadcasters, this is possible through live events, blockbusters, urgent programming, with distribution companies through excellent service and high bandwidths and with VOD providers through exclusive programming, an intuitive and personal viewing experience and sophisticated marketing. The solutions are there: now let’s see who can put this in practice!

‍

In the early part of the millennium, Canadian author Malcolm Gladwell wrote an interesting book about the Tipping Point. He argued how major social changes were preceded by small steps, which suddenly gain momentum. An interesting analytical thought that of course also applies to the media world.

Revolutionary changes have occurred many times in media. A good example is the decline of the large networks in the United States: these money-making machines were suddenly surpassed in the 90s by the many small cable channels. This development is beautifully documented in the classic book Three Blind Mice. The cable channels started small, but in this millennium grew beyond the big channels. A true turning point!

Another good example is the development of the advertising market in the recent decade. Television had already surpassed print at the beginning of this century, but in turn was gradually overtaken by digital. Google and Facebook grew fast and quickly caught up with television. The turning point was in the middle of the previous decade when digital overtook linear television. It caused a huge shift in the advertising landscape, where the digital players with their fantastic targeting capabilities became the preferred advertising medium.

The question is what the current situation is regarding consumer viewing behavior. It is clear that young people hardly watch linear television anymore. Many do not have a cable or satellite connection and turn to the internet for all video consumption. Video-on-demand and all sorts of other video snacks, especially on YouTube, are preferred. Instagram and Snapchat are in the spotlight. In addition, many 'elderly' people also see the benefits of VOD. Delayed viewing takes off, but with a little good will, it can still be classified as linear television. However, SVOD and AVOD are also increasingly preferred by this target group. Worldwide, the number of SVOD subscriptions will grow from 1.2 billion to 1.6 billion in the next 3 years. Linear television is also going well: the public broadcasters achieved good viewing results in the COVID disaster year 2020, and commercial broadcasters have one of their best years in 2021.

However, as mentioned above, it is undeniable that on demand is the future. 25% of viewing behaviour in the Netherlands is on demand according to the latest analyses by SKO. Linear television will lose importance over time. It is not for nothing that the RTL group came up with a new meaning for TV a number of years ago: RTL no longer sees TV as Television, but as Total Video. Interesting point remains when the Tipping Point will take place: when will video on demand become more important than linear television? Step by step VOD is gaining ground and it is only a question of time when it will overtake linear television. Many at the broadcasters think that this is still at some distance in the future. But for them the message could be tough: the Tipping Pont is already behind us!

Tina Nijkamp will join 3Rivers media management consultants as senior advisor as of January 1, 2022. Tina has many years of experience in the field of both television production and broadcasting. For many years, with remarkable success, she was program director at SBS in the Netherlands and has great insights in how a channel or platform should reach its viewers. Tina was voted Broadcasting Woman of the Year in 2008 and under her leadership SBS6 was awarded twice the title ‘strongest media brand in the Netherlands’. She also has in-depth knowledge of the way in which television programs should be made. In recent years she has guided program makers in the development of their ideas and productions.

Oege Boonstra, partner 3Rivers: "We are pleased that Tina is joining our team with her broadknowledge and experience. She provides very valuable expertise to our team, especially in contentproduction and content marketing." Tina: "3Rivers is a wonderful company with an excellent reputation in the media both nationally and internationally. I'm really looking forward to this new challenge."

‍

It is by now extremely clear that Big Tech is forcing the media world to change. Google and Facebook have been conquering the advertising market at an unimaginable pace for a decade, and Netflix in particular has shown the way to the new way of television viewing. The consequences are enormous, and that awareness is all too present in the boardrooms of media companies today. The example of the music industry, which has finally re-established itself after many years of crisis, speaks volumes. Under pressure everything becomes liquid, and that means that the media companies are prepared to take very drastic steps.

After all, almost all 'traditional' media companies are under pressure. The broadcasters (whether they are public or commercial) have to fight for the young viewer, who increasingly ignores television. The commercial broadcasters  have to fight for their advertising share, because digital/online is growing fast, while television is stagnating. And at the ever very profitable cable companies, dark clouds are also starting to loom in the sky:  cord  cutting is already an important phenomenon in the United States and the first signs of this are also surfacing in Europe. In short, all traditional players see their activities threatened.

The way in which this is responded to is different. The online VOD initiatives of media companies tumble over each other: from Disney+ to Peacock, from Videoland to  Streamz, from  Joyn  to Discovery+, from  Viaplay  to  Paramount+, the number of new initiatives is almost over the top. Public broadcasters are also involved in the fight with mostly local initiatives. But by far the most important development is that media companies will defend themselves by working together on a large scale; the merger initiatives fly around our ears.

Amazon's acquisition of MGM is of course of a different nature, but it does indicate that the panels are definitively shifting. The biggest news this year was that AT&T decided to divest Warner Media, which had just been purchased a year earlier, and merge with Discovery. 

Super interesting is also what happened in France. The eternal rivals TF1 and M6 decided to merge. This is the ultimate signal that things-are-a-changing, because until recently the leaders of these companies were still competing heavily. In apparently perfect harmony, a groundbreaking deal was forged, which was undoubtedly sanctioned by the top of French politics early in trial in the Elysée Palace. L'exception  Française  isn't it? Soon thereafter, the merger between Talpa and RTL in the Netherlands was announced. There is no doubt that a similar exercise is on the cards in Germany, which would really be significant.

The conclusion: consolidation in the media world is starting to gain pace. The threats of Big Tech have led to a new phenomenon: the development of Big Media!

The COVID crisis hit many parts of the media sector hard over the past year. It was no different in the field of sports rights, which involved enormous amounts. It is logical that sports organizations do everything they can to organize major tournaments such as the Olympic Games and the European Football Championship a year later: one simply cannot afford to let the enormous rights income flow once. This income forms the oxygen or perhaps also the opium for sports organizations and clubs.

It is no different in the regular competitions, especially in the field of football. Whereas in the Netherlands the media revenues still represent a relatively modest part of the turnover of the sector, this interest has grown enormously in the 5 major European countries. The pressure to finish competitions was therefore enormous. This was not possible in France, so rights holders negotiated substantial discounts on the agreed amounts. In England, Germany, Italy and Spain the competitions were still played out and the damage was not too bad.

However, the COVID specter does affect media rights: new deals appear to be significantly lower than the old ones at first glance. Initially, the flag went out in France when the amount of rights more than doubled when La Ligue (the umbrella organization of French football) switched from Canal + to the Spanish Mediapro. It soon became apparent that Mediapro could no longer afford the rights, after which La Ligue had no choice and again tendered the rights. Canal + has recaptured the rights for a fraction of the original rights amount until the end of this season. But as is the case, the French clubs had already invested on the higher amount of rights: French professional football is therefore in a major financial crisis.

It is no different in Italy. The current rights deal will expire at the end of the season and the bids from Sky Italia on the one hand and the consortium DAZN and telecom company TIM on the other still leave something to be desired. It is the first time that DAZN, which likes to advertise itself as the Netflix of the Sport, is fully bidding on the rights at the highest level. It is a break in the trend that the new rights deal seems to be closed lower than the previous one. After all, the trees of pay-TV no longer grow to the sky, foreign consumers seem to have become accustomed to lower prices for digital video.

It is extremely interesting to see what the future development of supply and demand in the sports rights market will look like. New digital players such as DAZN and Eleven Sports have entered the arena and Amazon is also participating a bit. History shows that new entrants make the current parties (usually Pay TV providers) nervous and still drive up the price for sports rights. It only takes 2 to tango and the rights holders are warm again!

‍

Most people in the media world are happy that 2020 is over. The COVID crisis hit employees and employers hard in the past year, apart from a few. Fortunately, there has been some recovery in the last two quarters, which seems to have been the worst. The advertising market recovered and productions could be restarted, albeit with restrictions. It is time to look to the future again and then 3 trends stand out in particular.

First of all, the "traditional" media companies defend themselves by setting up VOD initiatives themselves. Global players such as Disney and Discovery do this by coming up with their own SVOD proposition, which is complementary to what Netflix and Amazon have to offer. Both companies did this by putting + behind the name and behind this there are very ambitious plans. Disney uses its extensive kids catalog and does not hesitate to use major films such as the Star Wars series. Discovery positions itself as a factual expert, and in some regions (such as Europe) also focuses on Sport. It is almost impossible for both initiatives to be very successful this year. Broadcasters also start up national VOD activities, whether or not in a mix of AVOD and SVOD. I have already skewed about that in my column in October last year.

The second trend is a very striking one: Studios are about to stop premiere films, but to introduce them directly on their own SVOD platforms. This makes the need (after all, going to the cinema has been banned worldwide for months) into a virtue: big, new titles continue to attract a large audience. Disney has embraced this strategy, but the most aggressive player appears to be Warner Media, which has shifted many premieres to its SVOD platform HBO Max. Only time will tell if this is a wise strategy, because the international box office has been a cashcow for blockbuster films for decades. At the end of the year, we will be able to assess whether this bold strategy has been successful.

The third trend: local governments are very concerned about the increasing importance of Big Tech. In addition to the initiatives to divide these companies into pieces (which will take a long time), national governments are increasingly looking at how to protect their own media industry. On the one hand, this will be done by allowing scaling-up in the media. It is not without reason that Thomas Raabe, the CEO of RTL, bombarded the competition authorities with the idea that advertising markets should be viewed as a whole. This could pave the way for national media mergers. The British government is also engaged in a consultation (called Small Screen, Big Debate) to see whether the BBC should be given more opportunities in the online field. I would not be surprised if in the future this debate also started to erupt in the rest of Europe, which would be good news for every European public broadcaster.

It is now clear to everyone that the media world is fundamentally changing. The corona crisis deepens this development, because traditional television is increasingly coming under pressure from streaming video. It is nice to see how new brand names pop up left and right. We are now used to Google, YouTube, Facebook and all other digital giants, but many of those names are barely 10 years old. What is interesting is how traditional media companies are re-profiling themselves by choosing new names: new SVOD initiatives seldom have the name of the "old" parent company anymore.

RTL was the first to do this through the acquisition of Videoland, but that was still a coincidence because the name came along with an acquisition. Furthermore, new (marketing) thinking has taken hold everywhere, especially in the field of streaming services. ProSieben and Discovery launched Joyn, VTM and Telenet are coming with Streamz, the BBC and RTL have been back with Britbox a few years ago and Peacock, the new streaming service of mega company Comcast, is currently being launched.

However, it is also interesting that old brand names are going under. Who did not know Endemol and Shine? Endemol was the personification of the rise of the international television production companies. The company grew through a sophisticated global acquisition strategy. The companies that were taken over were almost immediately renamed Endemol: Endemol Italia originally saw the light of day under the name Aran, Endemol France as AFP and I can go on and on. Liz Murdoch's Shine grew more independently and opted for the Shine brand name in all countries where it invested. 21st Century Fox was a household name in film production and was also active in television. With sales of more than $ 20 billion, it was one of the majors that ruled the international media world.

All these illustrious names of yesteryear are thrown away by the new owners of these companies. After the takeover of Endemol and Shine (which has now become a single brand name), Banijay immediately decided to continue using the Banijay name. No half-hearted measures here, but equal clarity: the Endemol and Shine brand names are gradually being removed through the back door. Disney is going to do exactly the same with 21st Century Fox: the name Fox will be radically removed and it will also be a matter of time that channels that still carry the Fox name (especially the sports channels) will be renamed.

The major changes in the media world can also be seen in the brand names. Iconic brands are disappearing, new brand names are taking their place. The next phase is already coming: in the fight against the American streaming platforms, national media companies should be able to merge, as I mentioned in my previous column

‍

The Corona crisis has once again made it clear that Big Tech's business model is particularly strong. Amazon, Google, Facebook, Netflix: they all continue to thrive. Netflix shows its best side by supporting the local media world in various countries. But the really big boys keep going the old way: maximizing profit by exploiting scalability to the maximum and paying little or no tax in the countries where they operate. The Australian government has had enough of that and is starting in-depth investigations into the tax behavior of these dominant companies.

While Big Tech rages on, the mostly nationally organized media companies are having a hard time. Advertising markets are collapsing everywhere: the Australians are still on the right side of the coin with a 25% drop in turnover, in Europe a drop in turnover of 40% is no exception. The mostly nationally organized media companies have insufficient economies of scale to survive in these tough market conditions. No wonder that people are increasingly looking for forms of cooperation to keep their heads above water.

The most logical form of collaboration can be observed in the field of video-on-demand streaming. National champions are emerging, who together try to face Netflix and Disney+. Examples abound: Britbox in the United Kingdom and Salto in France are examples of broad cooperation between all public and commercial broadcasters. BBC, ITV, Channel 4, TF1, Television Française, M6: they all embrace this form of collaboration. In addition, there are also joint ventures with a limited number of partners: Telenet and VTM will start a joint video service in Belgium in September in Belgium. Discovery is working on new forms of cooperation in several countries. In Germany, the JV with ProSieben has existed for a year with the appealing name Joyn, this year a joint platform with Polsat will start in Poland.

A second form of cooperation is realized by merging the commercial activities. RTL now has a sales house in the Netherlands that carries out sales activities for a series of media companies. The Russian commercial broadcasters went even further and combine all sales activities in one joint venture. The two commercial ruffs in Germany Pro Sieben and RTL started a joint initiative last year, the ad-tech company D-Force. The fact that the German Kartellamt had no objections to this characterizes the changing thinking among the regulators. It was different a few years ago.

A next, more daring step could be for media companies to merge all activities and create local champions who really have a chance against the invasion of Big Tech. Thomas Rabe, the CEO of Bertelsmann and RTL, already threw a ball in the Frankfurter Allgemeine for a few months. According to him, it would not be illogical to merge RTL Germany and Pro Sieben, a remarkable observation. The time seems right, regulators are also aware that the US dominance in the advertising markets is worrying. I am curious whether this will actually become a theme in the boardrooms.

‍

At the time of writing this column I should have been on the train from Zermatt to Geneva to catch a plane to Amsterdam. Up and down to address the International Top Media Convention, which 3Rivers has been organizing together with Broadcast Magazine for years.

We would be talking about the great time we have in the audiovisual media. The dynamics have never been greater: the impetus that direct-to-consumer activities give to our industry is unparalleled. After all, at least $ 20 billion extra is spent worldwide on content production, especially scripted programming. Market leader Netflix and a long list of other SVOD operators are investing large sums in brand new productions of a high level. Broadcasters are also showing signs of defending their position by investing more in local programming. Where in the past roughly 1/3 of the program budget was spent on international series, much more is now invested in local programming. Not only local drama, but also entertainment and factual shows are in great demand. The result is a dynamic market and that picture is almost the same all over the world.

At the IMTC we would talk about this fantastic development. Netflix manager Lina Brouneus would talk about the development that Netflix is ​​going through. Where does the company come from in its content strategy and, above all, where is it going in the coming years. Markus Schaeffer, CEO of All3 Media in Germany and Christophe Thoral, CEO of Lagardère, would be present to share their vision on the Dutch TV production market. After all, their companies own IDTV and Skyhigh TV respectively and have invested years ago in the Netherlands. At the same time, they would also discuss specific developments in their own countries: the steps that the French government is taking to force international players to invest maximally in the French market (yes, the exception Francaise from the film world is also entering TV production. ) and the fundamental change in the German scripted market, which was always so conventionally and purely aimed at Germany and now also reaches an international audience with productions like Dark and Deutschland 1983.

The highlight of the evening would be Marco Bassetti, who will lead the largest TV production company in the world this year. After all, Banijay (crammed with ex-Endemol managers) will take over Endemol Shine if the European Commission approves. This creates the largest TV production company in the world with a turnover of almost 3 billion euros. Discussion leader Rick Nieman would interview him extensively about how he will implement the integration of these companies.

Would. Because we all know it by now, Corona is ending the event. The studio in the Hallen will remain empty tonight. Just like so many other studios will be vacant in the coming months. Emptiness reigns: all developments that we would discuss tonight are on hold. 2020 seems to be a written off year for all TV production companies, the tide can turn that quickly.

‍

2019 ended with dignity in December with the multi-billion dollar acquisition of Entertainment One by Hasbro. The massive takeover of Time Warner by AT&T and the nearly equal acquisition of Fox by Disney are still fresh in our minds. Of course, these mega transactions have everything to do with the rapidly changing media landscape, in which the battle for the consumer predominates. This dynamic is the prelude to fundamental changes in the next decade, which is already announcing itself as the Roaring Twenties.

A number of developments that are already observable will come to fruition in this decade. The first and most fundamental is that the consumer and not the provider will determine the media business. The distribution options will be (literally) broader in the coming years with all investments in fiber and 5G. Anyone who manages to reach the consumer with the right content in these times of oversupply will be the winner. This makes effective marketing, according to Meindert Landsmeer, my colleague and analytical anchor, fundamental in the media business. An example is the new role of the traditional program director, who will increasingly function as a marketer, that transformation will be complete by the end of this decade.

Streaming and broadcasting will increasingly become intertwined. Broadcasters are going to set up streaming activities en masse, streamers are increasingly getting involved in broadcast activities. Amazon's deal in Germany, where it snatched some of the Champions League rights to Sky, is the harbinger of what lies ahead. Media companies, whether of digital or analogue origin, will become all-round. Predecessor Netflix will be part of an integrated media company in 10 years' time or has taken over other types of media companies, perhaps large content providers. The consolidation trend that has been going on for so long will lead to the emergence of a small number of media companies in the next decade to dominate the international media world.

The global advertising market, so important to commercial television, will be increasingly dominated by online. The question is whether this will also lead to a shrinkage of the traditional television market. It seems logical that this will happen in the longer term when the TV shy youth of the moment becomes the most important target group for the advertiser. The panels will then undoubtedly continue to move online, a development that, according to the British research agency Ampère, will lead to strong growth of AVOD in the short term. In any case, broadcasters and pay TV providers will have an even harder time and will have to diversify or merge. It will be a true battlefield in the field of commercial television.

How will public broadcasters fare? Many will think that by the end of the Roaring Twenties, many public broadcasters will have ceased to exist. I don't think this will happen: in this case the consumer is not about it, but politics. If independent and multiform journalism and locally produced content continues to be important, the position of the European public broadcaster, in whatever form, will be maintained.

It will be a very interesting media decade!

‍

This COVID year will be a financially disastrous year for most economic sectors. It is no different in the media: one large media company after another has already indicated that it looks bad. No wonder: the advertising market collapsed like a house of cards, productions were stopped en masse and all related activities in which the sector invests (such as Disney theme parks) suffered even more from the lockdown. The suffering seems to have been over now, as the advertising market recovered at a miraculous pace and most productions have been restarted.

The more cyclical crisis we are now in, however, hides the fact that there is much more going on. In a remarkable analysis, Doug Shapiro, former Head of Strategy at Turner Broadcast System and now an advisor to many major US media companies, explains this month why earnings expectations in the sector are under severe pressure. Part of his analysis has to do with the specific conditions in the US. Cable channels make up a relatively large part of the operating profit of US media companies. Because cord cutting, the termination of cable subscriptions by consumers, continues unabated, this source of profit is starting to dry up. This phenomenon is also starting to emerge in Europe, but for the time being the consequences are not too bad.

At the heart of Shapiro's analysis touches the fundamental development that is now taking place worldwide. Television will eventually lose out to on-demand video. Consumers have discovered the convenience of VOD en masse. Television will no doubt continue to play a role, particularly in news, sports and live events. But the trend is towards online video. This has some remarkable potential effects.

An important effect is unbundling. Consumers are still used to cable subscriptions with a large number of channels. But everyone is familiar with the phenomenon that 90% of the channels in those packages are not watched. In addition, many consumers spend a considerable amount on pay channels: the ARPU (the average amount a consumer pays for a subscription) has skyrocketed in recent years. Because a lot of content becomes available over the top, consumers have more freedom of choice. Canceling bundled subscriptions will cost the sector a lot of margin.

In addition, Shapiro expects operating margins to shrink. Cable channels and larger broadcasters are used to profit margins of 30% and more. The margins at SVOD are considerably lower and at the moment even negative due to the high investments in content and marketing. Disney does not expect to make a profit in the next 3 years with its not inconsiderable successes in this area (Disney + already has 73 million subscribers, Hulu 30 million and ESPN + tripled to 10 million). The margins at market leaders Netflix and Amazon are also very low.

Shapiro comes to the conclusion that the structural development towards online video has a major victim: the profit expectations of media companies. Only time will tell: in about 5 years we will be able to assess whether this actually happened.

‍

The great attack by the super-rich Silicon Valley companies on traditional media organizations is taking epic proportions. Apple + is the latest addition to all the initiatives from the famous San Francisco valley: for the Cupertino company, this investment is of some strategic nature, but on the balance sheet of the company a piece of cake.

The answer of the traditional media industry (to which I also originally assign distribution companies such as Comcast) is scaling up. The deals in recent months have been unprecedented: Disney acquired Fox, AT&T bought Time Warner, Comcast acquired Universal a few years ago and most recently Sky.

Multiple deals are still in the works, Mediaset, for example, is building a significant stake in ProSiebenSat1. The result of all this? The debt of the acquiring companies is growing to alarming levels. The SEC in the US published the debts of these companies in the middle of this year. Sony and Viacom are still refraining from large transactions and have debt positions to be used (USD 5.2 and 9 billion respectively). But others are building massive debt positions: Disney $ 57 billion, Comcast $ 101 billion, and AT&T, $ 170 billion!

Now money is unimaginably cheap right now, so now is the time for these types of transactions. These debt positions are often still within the applicable limits. These are usually calculated as the ratio of the debt position (minus cash) to the profitability of the organization (usually expressed as the EBITDA figure). In almost all cases, this figure remains below 4 for these companies. But when times change, interest rates rise and profits shrink during a recession, Leiden is immediately in trouble. In short, Hollywood takes a fair amount of risk.

A good example of what debt can do to a company is Endemol. Before and after the merger with Shine, the company was crammed with debt by its owners. The debt position was approximately $ 1.8 billion, giving a ratio of approximately 10. A company can simply no longer pay the interest on this type of debt. The result of such a situation is that in these circumstances companies cannot invest enough to grow and expand the position. Banijay is now taking over the debts of EndemolShine and, if not careful, will also take (too) great a risk.

Those risks can only be accounted for if the acquirer has a clear strategy and rigorously implements this strategy. Disney seems to have done that: the company will immediately serve the consumer (with which it already has experience via the theme parks) with its range of VOD brands. The launch of Disney + was successful despite the necessary flaws and ESPN (Disney's sports brand) also seems to be doing well. The company is managed very tightly and will survive despite the great risks.

But in many other cases, the focus is only on the transaction and the top of the organization forgets the execution. The lesson of practice is that many takeovers are not that successful at all and end in failure. Usually this is simply due to the execution: management is a craft and that is sometimes lacking in the media. Formulating a clear plan of action and then executing it is not at all sexy and is often forgotten. In those cases, a mountain of debt really becomes a problem!

‍

Everyone in the media world has now realized that it will be exciting this autumn. The streaming wars are announcing themselves. Silicon Valley took the initiative and became a great new customer for Hollywood. But when Netflix and Amazon came up with their own originals, love quickly cooled off. As usual, the American studios were slow to come up with a new answer, but Disney led the way. Disney +, ESPN +, Hulu, Peacock (from NBCU), HBO Max, and so much more: the number of new streaming services is skyrocketing. Big Tech is also launching through Apple TV + and consumers can no longer see the forest for the trees….

In the midst of all this American violence, broadcasters, who almost all serve a local market, have to find a new answer. For many, that means setting up their own streaming service. Broadcasters have to transform themselves from business-to-business to business-to-consumer companies and that is a completely different game. Painful reforms are the result, whereby these companies have to cut their own flesh and set up entirely new business activities at the same time. Without a doubt a complex operation.

The big question is of course how relatively small local players can hold out against the big Americans. Not only Big Tech is coming in, Hollywood is also pushing at the gate. This was clear to a number of Dutch visionaries years ago: especially Bert Habets and Henk Hagoort immediately understood that they had to join forces to fight Big Tech and Big Hollywood together. But they did it in a polder, without harming their own interests, and did not step over their own shadow. NLZIET was born, but it is a half-hearted product in which the individual organizations mainly continue to promote their own services (Videoland, NPO Start, Kijk).

How different things are now in neighboring countries. Britbox will be launched in Great Britain this autumn. After several years of practice in the United States, this new service is being launched on a grand scale. Not a portal that facilitates the individual, national SVOD platforms: an entirely new company is being created that brings the best of British television directly to the consumer. The majority of the local players have now changed tack and are participating in this admirable initiative. After all, they know: only by making substantial change can they face Big Tech and Big Hollywood!

Things are going a bit slower at our Eastern neighbors, mainly because the legislator forbade cooperation between P7S1 and RTL for a long time. But P7S1 also jumped over its own shadow and started the new platform Joyn together with Discovery this summer. ZDF also joins this consortium with its content, which proves once again that commercial and public organizations can work well together when it really gets tough. The superlative: in France, TF1, M6 (the local RTL channel group) and the public broadcaster start the joint streaming platform Salto. For a long time, the legislator was an obstacle, but in the end understood that local players will not survive without such partnerships. In the fight against Big Tech and Big Hollywood, the French government discarded earlier principles and gave this initiative the green light.

It is all the stranger that in the puny Netherlands the three broadcasters self-interest prevail over the common. NLZIET is in danger of becoming a stillborn child because the three players would rather compete with each other than arm themselves against Big Tech and Big Hollywood. Maybe the parties will change their mind, but now it looks like a missed opportunity. That must be possible in the Netherlands with its strong creative industry.

‍

Broadcast Magazine has been around for 30 years. In the still young media industry, the magazine is a survivor, because several revolutions have taken place during this period. Time for a look back.

Commercial TV changed fundamentally in the years that this magazine was founded. In the United States, the triopoly of CBS, NBC and ABC was broken. These companies had built up unprecedented market power in the 1970s and 1980s and ruled the media. This kingdom suddenly collapsed phenomenally, not least because of the arrogance of the networks themselves. The book Three blind mice described this development clearly and should still be mandatory for today's broadcasters. At the same time, commercial TV broke through in Europe, with American managers such as Harry Sloan (the founder of SBS) playing an important role in addition to new European media companies. The first revolution, set in the 1990s when the world economy developed phenomenally, was dominated by commercial TV.

The first decade of this century marked the breakthrough of large-scale TV production. Endemol reached its current (!) Size, Fremantle emerged from the womb of Pearson and CLT-UFA and a number of ITV executives founded All3 Media. It was the second great revolution, the emergence of the Superindies. Every self-respecting media company has now set up its own studio and we live in a world where television production has taken off unprecedented.

The first major transition took place in adjacent markets in these years. Publishers saw their position weaken and the music industry underwent a fundamental change. This first form of disruption had enormous consequences for these sectors, but television continued to develop relatively slowly. Until large numbers of governments started to wonder (after the great financial crisis at the end of the first decade) why people invested so much in public broadcasting. Budgets were cut almost everywhere in Europe and with the exception of a single southern European country (such as Greece, where the existing public broadcaster ERT was even discontinued, there is now a successor), the Netherlands was even a leader in cutbacks. It was the third revolution, the fundamentally different, suspicious view of public broadcasting in Europe.

However, all these revolutions are dwarfed by the massive disruption that is taking place at the moment, the digital media revolution. It all started (as it often does) in the US and reached Europe via Scandinavia. The emergence of new digital players, both in the field of social media and online video, has had an unimaginable impact. Most FANGAs have rapidly seized power in the media world, mainly through their breakthrough technology and focus on consumer desires. Traditional media outlets are trying to fend off these new developments and perhaps, contrary to what happened in the music industry, are doing the right thing. They are adopting a new digital strategy and increasing their scale through massive transactions. Examples abound in the last 2 years: the takeover of Time Warner by AT&T, of Sky by Comcast, of Scripps by Discovery and the merger between CBS and Viacom this summer. These companies are now also targeting consumers directly, with Disney impressing most with a range of SVOD initiatives, from Disney + to Hulu and ESPN.

Four major revolutions in 30 years, no wonder it is so interesting to work in the media. I am curious about the outcome of the latest revolution (which according to colleague Mark Ramakers will result in world domination of only a few companies) and I am eagerly looking forward to the fifth… ..

‍

You may wonder at the number in this heading whether it is about John de Mol's latest earn-out or about the shrinking budget of the Dutch public broadcaster. The interesting thing is that it is not about money but about the number of SVOD subscribers worldwide. Before the summer recess, a large number of research agencies will provide the latest data on the growth of the global audiovisual market, including perspectives for the next 5 years. Digital TV Research came up with a new sum and predicted that by 2024 1 billion people will use SVOD. What an incredible growth market!

The researchers made predictions about the number of users per VOD provider and came to the conclusion that Netflix would reach a market share of just under 25%. Amazon would remain a solid second at around 15%, while Disney would grow from 0 to 75 million users and eventually achieve a global market share of 10%. Those figures are backed up by the excellent London-based research firm Ampère, which reported this week that 22% of Americans will subscribe to Disney +. If we subtract China (which is more of a "local" market served by "local" players, who "serve" only "300 million people), there remains a market for over 200 million" other "suppliers. There are of course Americans such as Comcast / Universal and AT & T / Warner with mixed AVOD and SVOD models, but also many local players who serve their own market.

It has been argued so often here: for broadcasters, who generally operate in one country, it is very important to build a significant VOD business. AVOD is usually available in-house, but because it is so important to build a direct relationship with the consumer / viewer, an SVOD operation becomes essential. RTL Nederland realized this early on, the acquisition of Videoland is still etched in our memory and it seems to be heading in the right direction with this proposition. Other good examples are Nine in Australia, which has a very successful service in house with Stan. But otherwise developments are going too slowly.

This is all the more convincing after the analyzes published by PwC in its annual media outlook. The television advertising market is going to crumble and may even shrink worldwide in the coming years. Broadcasters can therefore only achieve growth from new business ventures and VOD is of course the most attractive opportunity. Developing multiple propositions per country will be difficult, because consumers are only willing to take out a few subscriptions and not an infinitely long series. Collaboration is essential and that seems to be difficult to achieve: Britbox of ITV and BBC is struggling to get off the ground, the frustrations among the participants in the French Salto are increasing and NL Ziet in the Netherlands also seems more and more like a stillborn child. .

Pro Sieben Sat1 and Discovery do put in the pass and have already brought ZDF on board. The new Joyn must become the German alternative to Netflix and Amazon. Because there is still plenty of growth in this market segment, this new service will soon gain momentum, while RTL Germany chooses a completely different course and builds its own SVOD service. In short, it is a true spectacle in this large growth market. Different choices are made in each territory and new players emerge. The FANGAs will play their own worldwide game here, but there will be plenty of room left for local players. They have to act in the short term to attract some of those more than 200 million potential users.

‍

The time has come: the United Kingdom is leaving the EU. The "process," as they say here in London, "is a mess," but the divorce comes, hard or soft. Media companies have only started to realize what that will mean for them in recent months: the short-term willingness to take action (as so often in the media) is suddenly high. International players who felt comfortable in London for years seem to be moving quickly and are leaving the perfidious Albion. The British media watchdog Ofcom only calculated that British TV and film production had reached a value of more than 3 billion euros. So there is quite a lot at stake ...

The greatest impact is expected from television channels. The British government has been very liberal with broadcasting permits since the Thatcher era. I myself have experienced in several meetings with British media authorities how British TV channels were tightly restricted in the field of product placement, for example. However, little was done in the way of foreign TV channels. The famous U-turn was already "sold" by the British to foreign TV channels before it came into being in Luxembourg. Particularly in Scandinavia, this was used enthusiastically. SBS and Viasat / TV3 are the best-known examples of channels that established themselves in London, just as RTL Nederland chose Luxembourg as their location.

In addition, most American channel groups found London a pleasant location. Discovery and Viacom, especially through its subsidiary MTV, were examples of media companies settling in London. Ofcom has now issued more than 1000 broadcasting licenses, of which more than 700 are aimed at abroad! In the wake of these broadcasters, many foreign producers also settled in London. I also enjoyed this myself when I was asked by Ronald Goes to assist in setting up Warner Bros' international TV production operations from London, a great adventure. Universal, Sony, and many others also established their European headquarters in London. This makes sense, because the ties between the UK and the US are still close and the American top managers felt more at home in London than in Paris or Luxembourg.

In addition, London became the epicenter for the trade in TV programs and formats. Almost every international player has established its distribution activities in London, including European producers. British companies had, of course, been doing this for years, were well acquainted with the international channels and had tremendous success in exporting British content around the world. A very lucrative business was thus developed, the United Kingdom rivals the United States market leader.

Is this unique ecosystem endangered by Brexit? The international channels seem to choose their eggs for their money and apply for broadcasting licenses en masse in other countries. Discovery opted especially for Bavaria and received permits for 19 TV channels within a month. Turner and Universal followed. Discovery also opened a dependence in Amsterdam. MTV has already migrated some of its channels to the Netherlands and seems to choose our country. On top of it all is the BBC: natural overspill is a thing of the past, Auntie Beep is also going to apply for European broadcasting licenses. The battle seems to be between Amsterdam and Brussels.

International media players will also be hosting their IP catalogs outside the UK. The Netherlands has long been a favorite location in this field and will remain so in the future. It will not surprise anyone if international distribution activities leave London in its wake. It is already clear: the London media world will also be predominantly British after Brexit.

‍

The media world is changing at a tremendous pace. Sometimes that sounds like a cliché, but it is undeniably true. World Screen News, an excellent source of information for many media experts, only once listed what happened in our world in 2018. It is too much to mention and of an unimaginable scale. There is no doubt: the media world has never been so fundamentally in flux.

First of all, take the unimaginable growth of streaming video. It has taken a considerable number of years for video-on-demand to break through, but now that technological barriers are increasingly disappearing, growth is unstoppable. Growth rates of 60% and more are measured in some parts of the world. Netflix and Amazon are leading the way, but there are an incredible number of new players who want to claim a share of the market. First of all, these are the existing broadcasters and pay-TV operators, but also all kinds of niche players that focus on a smaller market segment. However, the unprecedented possibilities of streaming video mainly mean that the FANGA companies are marching into our world at great speed.

Under this pressure, the existing players in the media world are switching to an old strategy: to achieve as much economies of scale as possible. The takeover battle has never been so fierce. AT&T acquired Warner, Disney acquired much of Fox's assets, Comcast acquired Sky. These mega transactions, each more than $ 50 billion (!), Are the tip of a big iceberg. It does not seem unlikely that this trend will continue, although the impending Brexit and the fragile world economy could of course throw a spanner in the works. But one big deal already seems to be coming: after the fall of obstacle Les Moonves, CBS and Viacom could indeed merge this year.

Because new and old players strive for the favor of the viewer (rather read in the current era consumer), content providers are rubbing their hands. It is all hands on deck for producers, which is why this part of our industry focuses less on acquisitions: none of the larger players ventured into the tasty snack called Shine Endemol. The focus is entirely on finding and developing the right stories and the right talent to write and produce those stories. Not to mention the acting talent that these productions must credibly present to the viewer.

Finally, cable companies and telcos are increasingly focusing on a mix of distribution, exploitation and content. The huge deals from AT&T and Comcast have already been mentioned, but other companies have also been involved. BT is in a frenetic battle over sports rights with Sky in the UK, Swedish Telia acquired Bonnier Broadcasting and giants like Deutsche Telekom and Telefonica continued to invest in content exploitation and production. Apparently, people in all management offices have come to the conclusion that as a (media) company you can only be successful as a fully integrated party (which controls as many parts of the value chain as possible). John de Mol does this "in miniature" in the Netherlands.

Overlooking this battlefield, the big question is of course what 2019 will bring us. Many strategists overlook this, especially given the uncertain times in the world economy as a result of slow growth, trade wars and Brexit. It is clear to media companies that a standstill means a considerable decline. There are still a number of major acquisitions on the way, streaming video continues to grow rapidly and the first providers in this field are going under. A major shake-out / consolidation awaits us in the coming years, starting in 2019.

‍

I have already argued it a few times here: broadcasters are going to convert from business-to-business to business-to-consumer organizations in the coming years. During the last IMTC, Casten Almqvist, CEO of the Swedish Bonnier Broadcasting, gave a very interesting lecture on what all this means for an organization.

The arrival of Netflix and Amazon in Scandinavia fundamentally shook up the media landscape and immediately created the need for broadcasters to profoundly adjust their strategy. Almqvist single-handedly converted the Swedish channel TV4 into a B2C company, but it took about five years to do so. However, the champion of change from traditional media companies is not in Scandinavia, but in the United States. Disney is fundamentally transforming itself into a primarily B2C-oriented organization. Now, of course, the owner of Mickey Mouse already had an edge over other media companies through its extensive theme park operations, where Disney has already gained significant experience in consumer marketing. But the vast majority of Disney's revenue is in its movie and television production and channel portfolio, with ABC and ESPN being its best-known brands.

Until two years ago, Disney followed the same strategy as other media companies. It welcomed streamers like Netflix and Amazon and made a lot of money from these new customers. As with many American studios, Netflix quickly became one of the biggest customers. However, the growth of the streamers began to gnaw at the Disney top management, who had to grind their teeth as American audiences increasingly turned their backs on traditional TV channels. Viewing time on the new platforms increased exponentially and this led to the insight at Disney that with its (top) content new, major competitors of its TV channels were being built up.

It has to be said, CEO Bob Iger and his team took no half measures. Disney announced first of all that it would remove all of its content from Netflix. Of course, that didn't happen overnight, but in the coming year, Disney will be releasing its own products on its own streaming service. In addition, the company realized that it needed more volume to compete with Netflix. The 21st Century Fox content library was acquired in March this year, bringing a large number of interesting titles into the hands of the expanding media group.

It is a mega debt burden, because Disney did not just have a good seventy billion in cash to finance this acquisition. Subsequently, preparations were made to set up its own streaming service called Disney +. This will start in the second half of the year for a price of 6.99. But it does not stop there: ESPN, the champion of the sports subscription channels, is also starting with an SVOD offer. In addition, Disney now owns 60% of Hulu, one of the fastest growing media companies in the United States.

In an investor call this month, the company confirmed aggressive targets for the number of subscribers it wants to achieve: in five years, Disney + should have 60-90 million subscribers, ESPN 10 million and Hulu 60 million, but there is a big catch and hot loss. Disney expects that these streaming activities will not become profitable for another five years, and the company has a vision, for sure. Let's hope that the investors also give the company the time to execute this logical, but also daring strategy to the last gasp.